Lake Brunner.

Lale Brunner is de naam van een klein stadje, gelegen aan het gelijknamige meer. Aan vaste inwoners telt het zo’n 200 mensen, maar in het seizoen wordt dat getal verveelvoudigd door toeristen. Het ligt iets ten oosten van Greymouth, aan de westkust van het Zuidereiland. Omdat het op een goede 3,5 uur rijden van Christchurch ligt, hebben veel inwoners van die stad er een tweede huis of brengen er hun weekend door in hotel, B&B of op de camping van onze neef Tony. Tony is de broer van Paulette waarmee we deze 5 dagen optrekken en jongste zoon van oom Jaap. Jaap, of Jack zoals hij hier heette, was mama’s broer die indertijd door Nederland uitgezonden werd naar Indonesië om deel te nemen aan de politionele acties en daarna meteen doorreisde naar Nieuw Zeeland om daar een nieuw leven te beginnen, zoals zovele Nederlanders in die tijd. Tony nam een jaar geleden met een zakenpartner deze camping over en heeft in die tijd alles opgeknapt en uitgebreid. 
 

Het is een druk weekend in Lake Brunner. Donderdag was Waitangi Day dus veel mensen maken er een lang weekend van. Verder ligt het op de route van de jaarlijkse Coast to Coast. Het is een multi-sportwedstrijd waarbij de deelnemers in minder dan 11 uur de 243 km rennend, fietsend en kajakkend afleggen over paden, door (ijskoude) rivieren en over bergen. Indrukwekkend! Verder is er een bootwedstrijd op het meer en wordt er in gefietst en gegolft.  Omgeven door al die activiteit checken wij in in een comfortabel appartement naast de camping. We hebben er een lange dag reizen door opnieuw schitterend landschap opzitten met stops op weer een aantal uitzichtpunten en in Hoikitika, een levendige badplaats. Het weer wordt steeds beter en we brengen een aangename avond door met onze Kiwi familie. 
 

Vanwege de topdrukte op de camping kan Tony overdag geen tijd met ons doorbrengen dus gaan we weer met ons vieren op pad op dag twee in Lake Brunner. De Pancakes Rocks in Punakaiki staan op het programma, maar eerst strijken we neer in ‘Formerly the Blackball Hilton’ in het oude mijnwerkersstadje Blackball. Een oude pub met een roemrucht verleden.  De plaatselijke mijnwerkers behoorden tot de militantste van Nieuw Zeeland en in de Pub werd begin 20 ste eeuw de NZ Labour Party opgericht. Ook was het 20 jaar later het hoofdkwartier van de Communistische partij van NZ. Een rood nest dus waar veel gebeurd is en waar we deze middag een smakelijke lunch genieten. Naast de voorwerpen en posters die van het politieke verleden getuigen is er ook een hele muur gewijd aan de ‘Pike river mining disaster’ in 2010 waarbij 29 mijnwerkers omkwamen. Nog steeds kosten de mijnen hier dus levens. Triest!

Inmiddels is het weer gaan regenen en de spectaculaire Pancake Rocks worden in regenjas en vanonder een paraplu bewonderd. De naam refereert aan de laagjes waaruit de rotsformaties lijken te zijn opgebouwd maar in werkelijkheid ontstonden deze  door erosie.  Er zijn ook ‘blowholes’, gaten in de rotsen waar bij hoog tij het zeewater met kracht door omhoog geperst wordt met een fontein-achtig effect. Onze timing is niet perfect, want wel woest, maar geen opspuitend water. Desalniettemin een indrukwekkend geheel. Op de terugweg laat de zon zich weer zien en kunnen we toch nog wat foto’s maken met een blauwe lucht. 

‘s Avonds praten we nog gezellig bij met Tony en dan zit ons bezoek aan hem en Lake Brunner er al weer bijna op.

Morgen door via Christchurch naar Waipara, dus wordt wederom vervolgd...