Margaret River

Australië is een gigantisch groot land. De vlucht van Brisbane naar Perth, van Noord Oost naar Zuid West beslaat dan ook ruim 5 uur. Een hele zit weer maar je belandt dan wel in een heel andere wereld. Veel vlakker, droger, dus bruiner dan waar we vandaan komen hoewel ook hier net een lage druk gebied is neergestreken en het bewolkt is, rond de 20 graden i.p.v. de gebruikelijke 30 en af en toe een bui. Jammer maar niet getreurt. Na 3,5 uur rijden naar de eerste bestemming plus twee uur tijdverschil is het alles bij elkaar een lange reisdag. Margaret River is de naam van de rivier die hier stroomt, van het stadje, van de streek en ook verblijven we in Margaret River Guesthouse. Margaret is hier dus goed vertegenwoordigd. Het gasthuis is gevestigd in een oud nonnenkloosterje en er schijnt zelfs nog een rusteloze sister ghost rond te dwalen, een ‘prankster’ volgens Deb, onze gastvrouw, die ongevraagd deuren en kastjes opent maar er ook voor heeft gezorgd dat zij en echtgenoot Pete het pand hebben kunnen kopen.  Het is een bijzondere plek. Kleiner en ouder dan waar onze voorkeur naar uitgaat maar na wisseling van kamer brengen we er toch een paar aangename dagen door. De hartelijkheid van de eigenaars en de lekkere ontbijtjes en ‘afternoon tea’ cakejes maken veel goed.  De gesprekken aan het ontbijt met de medegasten zijn geanimeerd en ieder heeft zijn eigen verhaal, al of niet door het virus beinvloed. De vele annuleringen bij de B&B van niet-Australiërs die het land niet meer in mogen worden deels weer ingevuld door Australiërs die er niet meer uit mogen. 
 

Wij besluiten onze eerste dag hier Leeuwin National Parc te verkennen. Net als Leeuwin, verwijzen veel namen hier aan de westkust naar de Nederlanders die in de 17- eeuw langsvoeren en al of niet aan land gingen. Rottnest island bijvoorbeeld is een verbastering van ‘rattennest’ omdat de daar levende ‘quokka’ (ratachtige buideldiertjes) aangezien werden voor ratten en verder naar het noorden ligt Arnhemland. Ook veel Franse namen komen we tegen (die waren hier dus ook) en natuurlijk dragen nog veel plaatsen hun oorspronkelijke Aboriginal namen.  Wij verkennen deze ochtend een groot bos met Kauri bomen die met hun kaarsrechte en 60 tot 70 meter hoogte, beslist indruk maken. De kust is rotsachtig met regelmatig mooie witte zandstrandjes en duinen en de permanent aanwezige golven maken het een populaire kust bij surfers. Er worden aan deze kust dan ook regelmatig belangrijke surf- competities georganiseerd. Surfers zien we dan ook overal in zee, zelfs waar het afgeraden wordt (gevaarlijke surf of haaien) want de locals kennen de gevaren of denken ze te kennen. Haaien zijn niet aggresief laten we ons vertellen, maar ze kunnen niet goed zien en vooral bij bewolkt weer als het water minder helder is worden surfers en zwemmers in hun wetsuits wel aangezien voor de zeehonden die een belangrijk deel van het haaienmenu vormen en ieder jaar valt er wel een slachtoffer. 
 

De volgende dag maken we een wijntour. Margaret River is een betrekkelijk jong, maar steeds belangrijker wijngebied. Toen de Europeanen er neerstreken zo’n 200 jaar geleden, werd er vooral veel ontbost. De Kauri bomen waren zeer geschikt als ‘railway sleepers’ en het harde hout werd gebruikt in de huizenbouw. Het overgrote deel werd naar Groot Brittannië ge-exporteerd. Er werden geen nieuwe bomen geplant en het land werd daarna gratis weggegeven aan pioniers en oorlogsveteranen die er vooral schapen en koeien gingen houden, Er werd gespecialiseerd in het produceren van boter die ook weer naar GB werd uitgevoerd, maar toen die lid werd van de EU in de 70-er jaren, stagneerde de export en investeerden een paar slimme wijnhobbyisten uit Perth in de aanplant van druivenstokken. Dat was het begin van de nu prijswinnende ‘wineries’ in dit gebied. Meer dan 200 wijnhuizen zijn er nu te vinden en wij gaan er vandaag een paar bezoeken. Onze drie mede toergenoten zijn drie Indiase Britten Londen, moeder en twee volwassen dochters, waarvan er twee wonderlijk geboeg geen alcohol drinken en dus mee zijn ‘voor de gezelligheid’. Leuke mensen, waar we veel mee lachen die dag. Dochter een werkt in de City en dochter twee is sport journalist en heeft zojuist de in Australië gehouden vrouwen cricket wereldkampioenschappen verslagen. Voorlopig is er verder geen werk voor haar, want sport wordt nog nauwelijks in wedstrijdverband beoefend, dus hoeft ook niet verslagen te worden.  Chris, onze gids, vertelt honderduit en we worden nauwkeurig geinformeerd over ‘terroir’ (geen Engels woord voor), druivensoorten, klimaat, wijnmaaktechnieken en vooral dat smaak een zeer persoonlijk iets is en dat het er vooral om gaat of je de wijn lekker vindt of niet. En zo is het maar net! Er wordt veel geproefd, lekkere en minder lekkere wijntjes worden soms gedeeltelijk, soms geheel doorgeslikt. De ‘spitoon’ wordt ook gebruikt want als we alles hadden doorgeslikt zouden we al voor de lunch ‘intoxicated’ zijn geweest. Die goed verzorgde lunch was overigens ook bij een wijnhuis Clairault Streicker genaamd. Verder bezochten we Juniper Estate en Woodland wines en nog een paar waarvan de namen me ontschoten zijn. Een lekker dagje alles bij elkaar, in alle opzichten. 
 

Dag drie lezen we bij het wakker worden het verzoek van de NL reisorganisatie om zelf een terugvlucht te zoeken en boeken. Wegens het grote aantal te herboeken vluchten en het rap verkleinende aanbod, zouden we dan een grotere kans op succes hebben. 

Vandaar dat we later die ochtend dus naar het plaatselijke Flight Centre gaan, waar een slagvaardige Maria binnen korte tijd tickets regelt van Perth via Dubai naar Brussel. Wel een paar dagen eerder dan gepland, dus moet ons reisschema worden aangepast. Jammer, maar het zij zo. Na een middagje rondtoeren in de omgeving en een lekker afsluitend etentje in een plaatselijk restaurant zit ons verblijf alhier er al weer op. De volgende dag door naar Albany aan de zuidkust van WA. Wordt dus nog steeds vervolgd...

P.S. Dit blog plaats ik terwijl we alweer in Perth zijn. Ook de vlucht van 27 maart werd geannuleerd. Emirates mag niet meer in Brussel landen vanaf 26 maart. Maria, onze engel van Flight Centre in Margaret River is het gelukt om de laatste twee stoelen te bemachtigen op de vlucht van Perth, via Dubai naar Brussel op 23 maart met aankomst de 24-ste. De definitive bevestiging liet twee dagen op zich wachten, maar vanmorgen, zondagmorgen 22/03 Henks 70-ste verjaardag, is er het verlossende bericht. Nu maar hopen dat de regels niet weer veranderen en er ergens weer een toegang wordt gesloten. Ook dit wordt vervolgd...