Wartook, the Grampions

Wartook, de Grampions 24 – 27/1

Van Tintinara rijden we naar Wartook in de Grampions, waar we 3 nachten verblijven in het mooie Meringa Springs. Een kleinschalige, (maximaal 10 gasten) luxe lodge, met infiniti pool (zo’n zwembad waar het water over de rand vloeit en daardoor  oneindig lijkt,) met vooral een adembenemend uitzicht op de Grampions. De Grampions, een gebergte, annex natuurpark, rijst indrukwekkend op voor onze ogen. Eerst een groot veld, waar we 's-morgens en 's-avonds kangoeroes zien grazen. Daarachter de bergen. Twee jaar geleden heeft hier een grote brand gewoed die 11 huizen en ruim 50.000 hectaren land in de as legde. ‘Onze’ lodge werd gered door waterlozende helicopters, maar liep wel de nodige schade op en kon pas maanden later weer gasten ontvangen. Boven ons terras, op de tv antenne (die heb je hier nog als je afgelegen woont) zit een prachtig rondgemetseld nestje van een zwart wit vogeltje, maat zwaluw, dat naar de mooie naam willy wagtail luistert en waarvan pa en ma de hele dag op en neer vliegen met voer om 's-avonds het kroost 4 stuks) vliegles te geven. Ook piepkleine wrens (soort winterkoninkje, maar dan blauw) laten zich regelmatig zien.

Dag een van ons verblijf maken we een wandeling door een bos en over een hoogelegen pad naar een spektaculaire en door toeristen drukbezochte waterval de Macenzie Falls. De meeste toeristen slaan de wandeling over en rijden naar het parkeerterrein, vanwaaruit ze per trap de waterval ook kunnen bereiken. Vooral veel aziaten, die helemaal voldoen aan het beeld dat wij van ze hebben door ons te vragen een foto te maken, waarna ze breedlachend poseren en onmiddelijk verder gaan. Thuis zien ze wel waar ze waren. Het bos waardoor we lopen draagt nog sporen van de brand twee jaar geleden in de vorm van zwart verbrande bomen en struiken waar het nieuwe groen en de nieuwe jonge bomen alweer de overhand beginnen te krijgen. De natuur herstelt zich snel. Met name de eucalytus, die eerst nieuwe takken ontwikkelt aan de basis en daarna vaak weer een nieuwe kroon krijgt. Indrukwekkend.

‘s-Avonds lekker eten in het restaurant van de Lodge. Eten met een Europees tintje. De eigenaars, vader Paul, moeder Gail (zeventigers) en dochter Bea (veertiger) zijn Zwitsers, dus ook rösti en knödel op de kaart. Ze voelen zich na tientallen jaren nog niet Australisch genoeg om op Australia Day, dag twee van ons verblijf, iets Australisch, zoals een barbeque te organiseren. Australia day is een nationale feestdag en viert de komst van de eerste Europeanen in Australie in 1744, dus de geboorte van Australië. De Aboriginees herdenken de bezetting en ervaren het nog steeds zo. Op dag twee bezoeken we een Aboriginal Cultural Centre, waar prachtige aboriginal kunst te zien is en we filmpjes bekijken van Dreamtime stories die verhalen van het ontstaan van de aarde in het algemeen en de Grampions in het bijzonder, gezien door de ogen van de Aboriginees. Het scheppingsverhaal Aboriginal stijl gaat ook over een reuzen emu die een kraai achtervolgt die zijn ei wilde kapen, en zo de kloven en dalen vormt met zijn geweld. Dit alles is mooi vormgegeven. De tocht is door de bergen, met prachtige vergezichten en diverse lookout points vanwaar al het moois bekeken kan worden. Morgen weer verder. Naar Port Fairy aan de Great Ocean Road. Wordt vervolgd…