Otama Beach

Otama  6/3 – 9/3:

Otama Beach Paradise is de naam van de laatste stop van onze reis. Hierna alleen nog een nachtje Auckland. We hebben deze keer een compleet woonhuis tot onze beschikking. Gelegen op het Coromandel schiereiland in het Noord Westen hopen we hier nog een paar dagen zomer te hebben om ons voor te bereiden op de Nederlandse kou. De weersberichten die we te horen krijgen tijdens ons wekelijkse Facetime gesprekje met het thuisfront klinken niet echt uitnodigend. Nog even wat zon voelen dus. Die zon is er met tussenpozen aangezien er regelmatig een grote wolk voor schuift, maar de temperatuur is lekker (25 graden) en het blijft gelukkig droog. Hoewel we zeker niet over het weer willen klagen, heeft het meer geregend dan we verwachtten en was het, met name in Nieuw Zeeland minder warm en natter dan we voorzien en vooral gehoopt hadden. Wat meer truien en wat minder hoogzomerkleding hadden bij nader inzien in de koffer gemogen, maar al met al houden we toch een zomers gevoel over aan onze reis.

Otama Beach dus, waar die avond familie kwartel door de voortuin loopt. Het huis ligt op een prachtige plek. Alleen de doodlopende weg oversteken, een houten trappetje af en we zijn al op het hagelwitte strand. Geen duinen hier, maar met grote bomen begroeide rotswanden en zoals gezegd mooi wit zand richting zee. Op het strand hier en daar wat schelpen. Met name sint jacobs-schelpen (scallops / coquilles) in allerlei maten en kleuren en grote zwart-groene Nieuw Zeelandse mosselen. Vreemd genoeg bijna alleen de platte helften van de coquilles worden aangespoeld. Ik verzamel een paar mooie exemplaren om mee naar huis te nemen. Schelpen, vooral die met mooi parelmoer, kan ik altijd maar moeilijk laten liggen. Met name de paua (NZ naam voor abelone) schelpen, die neef Ron voor ons opdook in Dunedin zien er erg aantrekkelijk uit met hun donkere groen-blauwe parelmoeren binnenkant. De strenge douanier bij binnenkomst in NZ heeft ons (mij) echter voorzichtig gemaakt en de NL douane website leert ons dat we schelpen moeten aangeven en dat beschermde exemplaren een boete zullen opleveren. Vandaar dat Ron aanbood navraag te doen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Zijn douane contact in Dunedin haven denkt te weten dat een formulier waarop staat dat de schelp niet beschermd is, voldoende is, maar hij zal hem even doorverbinden met een collega. Het blijkt een schier onmogelijke opgave en doet mij denken aan de onuitvoerbare opgave om een formulier te bemachtigen uit een Asterix album. Ron wordt welgeteld 6 x doorverbonden naar iemand die hem verder zou kunnen helpen. Uiteindelijk belandt hij bij de douane in Auckland die zegt van de ‘ endangered species’ te zijn en dat hij dus geen formulier heeft voor de ‘not-endangered species’ waar de paua schelp toe behoort. We besluiten het er maar bij te laten, de schelpen aan te geven op Schiphol en dan maar te zien wat er gebeurt. Ron geeft ons 8 schelpen mee die hij al een tijd heeft in zijn tuin had begraven om schoon te worden. De pas gevangen schelpen zijn bedekt met algen en ruiken nog erg vissig dus accepteren we graag zijn aanbod, waarna ze worden verpakt en over onze koffers verdeeld. Wat schetst echter onze verbazing als we ze gisteren voor de dag willen halen om nog eens goed schoon te maken…alleen de 4 schelpen in mijn koffer zijn nog te vinden. Henk blijkt die van hem te zijn kwijtgeraakt. Mogelijk bij een tussenstop even uit de koffer gehaald en in een laatje gelegd en bij vertrek vergeten? Iets anders kunnen we niet bedenken. Jammer! We zullen nu dus met minder paua schelpen thuis komen.

Onze laatste dag besluiten we lui door te brengen. Het weer is prachtig. Een blauwe lucht en 26 graden. Wel wat wind maar dat is juist wel prettig. Rustig opstaan en ontbijten. Klein autoritje langs het kronkelige bergweggetje met diepe dieptes maar ook met prachtig uitzicht naar het nabijgelegen Witianga voor een koffietje. Weer terug, even een lunch salade bij Luke's Kitchen aan het strand en daarna de zee in, wat zonnen, wat lezen, het blog bijwerken en verder vooral weinig doen. Morgen vertrekken we naar Auckland, 220 km naar het westen gelegen, waar bij Sebel Suites een kamer voor ons is gereserveerd. Onze allerlaatste stop in Nieuw Zeeland waarna we de volgende ochtend de huurauto inleveren en Donderdagmiddag weer huiswaarts vliegen. Twee vluchten met een tussenstop van 3 uur in Hong Kong waarna we ongeveer 30 uur later vrijdagochtend om halfzeven op Schiphol aankomen. We vliegen 12 uur ‘terug in de tijd’ zodat het minder lijkt. De tijd dat we onderweg zijn lijkt voorbij gevlogen, maar als ik terugdenk aan onze eerste stop in de Barossa Valley in Australië lijkt dat ook weer lang geleden. Weldra inpakken en naar huis dus. Wordt nog tenminste één maal vervolgd…