Otways Escape

The Great Ocean Road 29/01 – 01/02,

The Great Ocean Road kun je met recht ‘great’ noemen. Het is indrukwekkend en overweldigend om op een strand te staan met een hoge klif die achter je omhoogrijst en een zee met wilde branding voor je met daaruit oprijzend hoge ‘pilaren’ van ongelijke breedte en hoogte. Dit overkomt je als je de Twelve Apostles bezoekt. Het bekendste fenomeen van deze kustweg. De weg loopt grof gezegd over zo’n 300 km. van Adelaide naar Melbourne (of andersom natuurlijk) en meer precies van Warnambool naar Torquay. De weg werd aangelegd na de Eerste Wereldoorlog ter ere van de Australiërs die daar aan deelnamen. Onze reis begint aan de westkant na ons verblijf in Port Fairy. Met een bepaalde regelmaat zijn er ‘lookout points’ vanwaar je een goed uitzicht hebt op weer een ander stuk van deze indrukwekkende kust. De bekendste en indrukwekkendste stukje is beslist de eerder genoemde Twelve Apostles, waarvan er overigens nog maar 7 overeind staan.

Het laatste stuk van de weg, voor onze volgende accommodatie biedt een trieste aanblik van verbrande bomen en andere begroeiing aan beide kanten van de weg en ook hier en daar de resten van wat nog maar een goede maand geleden huizen waren. Met Kerst brandde het hier hevig. Er hangst nog steeds een brandlucht en de verwoesting die het vuur heeft aangericht is angstaanjagend. Christine, de eigenares van Otways Escape no. 105, onze volgende stek vertelt dat ze tijdens de Kerstlunch moesten evacueren. Gelukkig voor hen draaide de wind niet en bleef dat stuk van de weg en het achterland gespaard. Je ziet ook regelmatig grote borden staan, een soort graadmeters die aangeven hoe groot het brandgevaar op dat moment is. Dat alles hangt natuurlijk samen met droogte en het weer van dat moment. De streek is erg droog. Op sommige plaatsen heeft het jaren niet echt goed geregend. Tot voor kort tenminste. Momenteel hangt er een hardnekkig lagedrukgebied boven het oosten van Australië, met hevige regen en wind en temperaturen die lager zijn dan normaal. Wij hebben er (nog?) niet echt last van. Wel regent het regelmatig, soms kort, soms wat langer en is het geen 35 à 40 graden, maar eerder 22 à 27 graden celsius. Het mag de pret niet drukken.

De plek waar we terechtkomen is schitterend. Een houten ‘lodge’ ( de meeste huizen in Australië zijn van hout) die op palen tegen een heuvel is gebouwd en er als het ware tegenaan is geplakt (it 'perches'). De inrichting is van alle gemakken voorzien en overal staan mooie design meubels en kunst. Er is zelfs een gym, een tweepersoons bubbelbad en sauna. Bovendien kijkt het grote balkon uit over een prachtige vallei waar 's-morgens en 's-avonds een kangoeroefamilie rondhupt (we menen ze te herkennen) en de overal geplaatste vogel voederbakken worden druk bezocht door diverse soorten papegaaien (King Parrots en Crimson galahs) en kleinere vogels (the blue fairy wren) met de meest prachtig gekleurde veren. Nog maar amper 5 minuten binnen loopt er al een echidna onder het balkon langs. Een soort kruising tussen een egel en een stekelvarken, met een spitse snuit, waarmee hij in de aarde naar insekten zoekt. Hier houden we het wel een paar dagen uit.

We wandelen door de regenwoudachtige bossen rond een meer waar platipuses (vogelbekdieren) wonen. Weer terug naar de Great Ocean Road om een deel van het moois nog eens te bekijken en tijdens een kleine wandeling zien we zomaar een paar koala’s, waarvan er een op de grond bij een klein waterloopje zijn dorst zit te lessen. Hoewel ze er schattig uitzien, moet je niet te dichtbij komen, want de in het wild levende dieren kunnen agressief zijn laten we ons vertellen. De drie dagen hier vliegen voorbij. Het is de laatste geboekte accommodatie waar we in Australië verblijven. Hierna gaan we naar Melbourne voor een paar dagen logeren bij Pat en Jenny (Todd's ouders) waarna we naar Canberra vliegen om een kleine week bij Jed en fam. door te brengen. Dan naar Sydney naar Barb ( Drew's moeder) en Rhonda en daarna door naar Nieuw Zeeland. Ons verhaal wordt dus weer vervolgd…