Melbourne

Melbourne 1/2 – 4/2

Op maandag vervolgen we onze reis via het laatste stukje langs de Great Ocean Road, van Lorne tot Torquay en dan via Geelong door naar Melbourne. Melbourne is met zijn 4 miljoen inwoners een van de grootste steden van Australië. De binnenstad doet koloniaal Engels aan met grote gebouwen in Victoriaanse stijl, die worden omringd door hoge wolkenkrabbers in diverse maten en architectonische stijlen. Er zijn kleine winkelstraatjes met kledingwinkeltjes en coffeeshops (hier betekent dat gewoon dat je er koffie drinkt) en bredere straten waar de duurdere, sjieke winkels en hotels zich hebben gevestigd. De stad wordt doorkruist door de rivier de Yarra waarlangs een reeks restaurants zich verzameld heeft langs de Southbank promenade. Dit stukje stad roept herinneringen op aan ons bezoek in 1999 toen we hier werden getrakteerd op een etentje door Brech en Auke ter ere van onze 25-jarige trouwdag eerder dat jaar. Een leuke herinnering die we dunnetjes overdoen met een Italiaans getinte lunch. Iets verderop in St. Kilda road ligt het NGV (National Gallery of Victoria), waarvan het gebouw alleen al de moeite van een bezoek waard is met zijn prachtige plafond van glas in lood in de hal. Wij bekijken er een tentoonstelling van Andy Warhole en Ai Wei Wei. De beide kunstenaars blijken veel gemeenschappelijke thema’s te hebben behandeld en hun werken zijn steeds per thema, naast elkaar in een zaal tentoongesteld, zoals al dan niet bewerkte portretten van zichzelf en beroemdheden, conceptuele kunst met video films, bloemen, protestwerken enzovoort, enzoverder. Dit alles zeer de moeite waard. We genieten ervan. Verder lopen we wat door de straatjes en straten en laten ons als echte toeristen rondrijden in het gratis trammetje.

Dit bezoek aan Melbourne-stad vindt plaats op onze tweede dag aldaar. We logeren deze 3 dagen bij Patt en Jenny van Kalken, de ouders van Todd, AFS gastzoon nr. 3, die tegenwoordig in Finland woont. We worden hartelijk ontvangen, halen herinneringen op en proosten vast op Todd's bruiloft a.s. juni. De tweede dag van ons verblijf maken we samen een trip naar de Yarra Valley. De eerste stop is bij Coombe Cottage, huis en tuin van de Australische operazangeres uit het begin van de vorige eeuw Dame Nellie Melba, (naamgeefster van de toast en het ijsje). Het mooie huis en de tuin (maar gedeeltelijk open helaas) zijn een bezoek zeker waard. Daarna brengen we enkele uren door in het Healesville Sanctuary. Oorspronkelijk een opvangcentrum voor zieltogende of gewonde dieren. Tegenwoordig nog steeds een opvangcentrum, maar uitgebreid met een grote dierentuin, natuurlijke opgezet. Alle typisch Australische dieren zijn hier te bekijken en aan ons lijstje ‘gezien!’ voegen we nu de platypus (het vogelbekdier), de ‘laughing kookaburra’ (een grote ijsvogel, die een lachend geluid voortbrengt), de wombat (lijkt op een vietnamees varkentje maar is niet verwant) en diverse slangen en andere reptielen toe. Veel buideldieren ook. Australië is zover mij bekend, het enige land waar de marsupial (het buideldier) voorkomt en niet alleen de kangoeroe. Ook de koala, de wombat en allerlei muizen, ratten, konijnen en zelfs vleermuizen en hebben hier buidels. Hun jongen (Joey's), worden piepjong geboren, kruipen naar de buidel, zuigen zich daar vast aan een tepel en groeien zo verder tot ze groot genoeg zijn om de buidel te verlaten. Wonderlijk! We wonen ook een vogel show bij waar allerlei (alweer typisch Australische) vogels af en aan vliegen en zich laten bekijken. Van grote papegaaien (witte met gele kam, de z.g. sulphur crested cockatoo en de zwarte black tailed cockatoo ) tot Australische buizerds en adelaars (de wedge tailed eagle) toe. Indrukwekkende grote vogels die vlak over onze hoofden scheren.

‘s-Avonds gaan we met Pat en Jenny Japans eten in Glen Waverley, een buitenwijk van Melbourne waar Brechje in ’98 -’99 haar AFS jaar grotendeels doorbracht. Hoewel hier en daar veranderd, herkennen we toch nog veel, ook haar oude school staat er nog. Wat vliegt de tijd. Na Melbourne vliegen we naar Canberra, maar dat de volgende keer.

To be continued