Matakana

Op vrijdag verlaten we ons paradijsje in Tutukaka en gaan richting Matakana alwaar we in Takatu Lodge zullen verblijven. 

Al deze voor ons vreemd klinkende namen zijn Māori namen. Werden deze op het Zuidereiland nog afgewisseld met Britse en dan vooral met Schotse namen, hier in Northland, zoals het noordelijkste deel van het Noordereiland heet, hebben dorpen en stadjes vooral Māori namen omdat de Māori’s hier sterk vertegenwoordigd waren en zijn. Eigenlijk zijn alle Māori’s tegenwoordig ‘mixed race’ want er zijn alleen nog een paar hoogbejaarde Māori dames in leven en vanwege hun hoge leeftijd en de afwezigheid van Māori mannen die niet gemixt zijn, kan de kans wel nul worden geacht dat ze nog voor ongemixte nazaten zullen zorgen. De Māori taal is een polynesische taal, sterk verwant aan de taal van Tahiti. Pas sinds 1817 is het een geschreven taal. Daar zorgden de missionarissen voor en pas sinds 1987 is het een officieel erkende taal die ook op de scholen wordt onderwezen. Een taal die tegenwoordig weer steeds populairder wordt. Er gingen onlangs zelfs stemmen op in het NZ parlement om de naam van het land te veranderen van Nieuw Zeeland in Aetaeroa, de Māori variant die ‘great white cloud’ betekent en die verwijst naar de wolkenformaties die door de polynesische navigators (de voorouders van de Māori’s) werden gebruikt om het land vanaf zee te vinden. Kortom, een toenemend gebruik van het Māori op velerlei terrein dus.

Takatu Lodge ligt wederom op een wijngoed. Een thema in accommodatiekeuze valt inmiddels niet meer te ontkennen. Takatu wines is iets groter dan Sailfish Cove en schenkt wijnen die wij nog meer kunnen waarderen dan de vorige druivendranken. We krijgen ruim de gelegenheid te keuren tijdens de heerlijke maaltijd die  door Sharon ( de uit Samoa afkomstige beheerster van de lodge) wordt bereid. Takatu lodge straalt aan alle kanten luxe uit en is ruim opgezet. Over de  inrichting is nagedacht en alles klopt. Ook lijkt wel echt overal aan gedacht. Een vers bloemetje op de kamer, vers fruit, drankjes in de koelkast, koffie en thee om vers gezet te worden en in de kast staat zelfs een bakje met ‘indien vergeten mee te nemen’ spullen. Denk dan aan tandenborstel en pasta, naaisetje en zelfs tampons en condooms. Ook het ontbijt blijkt er niet alleen prachtig uit te zien maar ook heerlijk te smaken met eigengemaakte jam, notenpasta, vijgencompôte, kurkuma/mango yoghurt en ga zo maar door.  Nadat we ons al deze verwennerij hebben laten welgevallen is het tijd voor wat beweging, dus vertrekken we onze eerste ochtend aldaar naar het op korte afstand gelegen natuurpark Tawharanui.

Dit natuurgebied ligt aan en gedeeltelijk ook in zee want is het is ook een ‘Marine reserve’. De wandeling gaat over brede en steeds smaller en steiler wordende bospaden door een bos dat al geruime tijd niet meer verstoord is. Behalve voor de aanleg van alle paden, trappen en bruggetjes dan. Ook leidt de route voor een deel over strand dat afwisselend uit rotsen en zand bestaat. De vogels die we zien en vooral horen zijn bijna allemaal bijna uitgestorven en beschermd. Hun geroep en gezang klinken exotischer dan dat hun meestal bruine, beetje saaie uiterlijk doet vermoeden. Ook hier weer Europese namen voor vogels die lijken op de onze maar het niet zijn. Zo zien we bijvoorbeeld een NZ robin ( roodborstje) zonder rood borstje. Zelfs de kiwi, toch de nationonale vogel hier is eigenlijk een weinig spectaculaire bruine loopvogel die niet kan vliegen en alleen ‘s-nachts actief is ook nog. De planten en bomen daarentegen zijn duidelijk uit een andere wereld en vooral de palmen, varens en reuzachtige bomen dragen hieraan bij. Het is zondag en hoewel niet stralend en af en toe een spatje regen, is de temperatuur aangenaam en is het er behoorlijk druk. Er wordt gesurft, gezwommen en vooral door hele families gepicknickt.  Met de wandeling halen we weer ruim ons dagstappenstreefaantal, dus drinken we op de terugweg een lekker koffietje bij het plaatselijke bioscoop-cum-restaurant aan de rivier en na een rustige middag sluiten we de dag voldaan af met een Thaise maaltijd in het dorp.

De volgende dag begint weer met een heerlijk ontbijtje, met liefde en aandacht bereid door Sharon, die zelfs van een simpel omeletje iets feestelijks kan maken met wat verse kruiden, fetakaas en een stukje toast van heerlijk brood. We besluiten ook deze dag wandelend de omgeving te verkennen en begeven ons naar het kleine plaatsje Leigh waar we een prachtige wandeling maken door een indrukwekkend Kauri bos en weilanden met een soort sponsgras waar je tot boven je enkels in wegzakt. Dit alles weer met schitterende vergezichten, ditmaal over zee met in de verte kleine eilanden die naar orginele namen luisteren als Goat’s island, Hen Island en de Chicks Islands. Deze keer is de zee werkelijk azuurblauw. Prachtig! Het Kauri bos dat ik eerder ook al noemde is bijzonder, want de Kauri boom, of eigenlijk Kauri conifeer is bijna uitgestorven, De Kauri komt alleen in NZ voor en dan ook nog alleen in het noorden van het Noordereiland waar wij ons nu bevinden. Ruim 95% van alle Kauri werd in het verleden gekapt. Het hout is erg gewild. Vooral de Māori’s gebruikten het veel omdat het mooie hout en de kaarsrechte stammen de Kauri zeer geschikt maakten om bewerkt te worden. Tegenwoordig mag het alleen nog  gekapt worden met speciale vergunning die nog zelden wordt uitgegeven. Een Kauri is pas echt volgroeid na zo’n 800 jaar en kan tientallen meters hoog worden. De grootste boom heet Tane Mahuta, is 51 meter hoog, heeft een omtrek van 13,5 meter en de leeftijd van deze reus wordt geschat op tussen de 1250 en 2500 jaar. Behoorlijk indrukwekkend dus. Om te voorkomen dat deze bijzondere bomen besmet worden met een schimmelziekte die rondwaart moeten we voor en nadat we een Kauri bos betreden onze schoenen ontsmetten om verspreiding van de schimmel te voorkomen. 
 

‘s-Middags maken we opnieuw een mooie wandeling, maar deze keer volgen we een kunstroute op Brick Bay Vineyards. De kunstwerken zijn her en der in tuin, wijngaard en opnieuw een Kauri bos geïnstalleerd en variëren van figuratieve beelden tot technische installaties en zelfs auditieve ervaringen. Weer eens wat anders dan een museum en zeer de moeite waard. Ons verblijf op dit bijzondere plekje in Nieuw zeeland ronden we af met opnieuw een lekkere maaltijd door onze creatieve chef Sharon bereidt. Wat kan die vrouw koken. Heerlijk!

Onze vier weken in dit prachtige land zitten er bijna op. Morgen verlaten we de Kiwi’s, mens en dier, en vliegen we naar Australië, waar we de komende 5 weken weer bekende en onbekende mensen zullen ontmoeten en idem oorden zullen bezoeken. We hebben  ook daar weer veel zin in.