Vertrek.

Het aftellen is begonnen  

Ineens komt onze reis wel heel dichtbij. Over een week zitten we al in het vliegtuig naar Adelaide, Australië. Al in maart vorig jaar begonnen we met de voorbereidingen van de reis die we al jaren willen maken.

Naar Australië omdat we dat de twee keer dat we er eerder waren een heerlijk land vonden en het nog lang niet helemaal is bekeken. Bovendien is het het geboorteland van drie van onze AFS-zonen, dus ouders-van en een gastzoon (de andere twee wonen buiten Aus.) zullen we daar gaan bezoeken. Naar Nieuw Zeeland, omdat we dan toch al ‘in de buurt’ zijn en we daar het mooie land willen bekijken en familie willen bezoeken.

Inmiddels zijn de vluchten geboekt, de accommodaties geregeld, de auto’s gehuurd en contact met familie en vrienden Down Under aangehaald en afspraken gemaakt. De kranten zijn tijdelijk opgezegd, de bankpas omgezet naar wereldpas, een internationaal rijbewijs aangeschaft, het Australië visum is geregeld en de zomerkleren zijn weer tevoorschijn gehaald. Nu nog een kwestie van koffer van zolder halen en inpakken, huis vertrekklaar maken en de ‘winter’ vaarwel zeggen. 

En dan is het eindelijk zover.

Om de maandagochtendspits te vermijden hebben we besloten al zondagmiddag richting Schiphol te treinen. Vriend René brengt ons naar station Maastricht. Het is even zoeken in de trein naar een plek waar we onze bagage kwijt kunnen en nadat de koffers zijn gedropt in hotel CitizenM waar we zullen overnachten, brengen we nog een paar genoeglijke uurtjes door met de kinderen die met alle vier de kleinkinderen zijn gekomen om ons uit te wuiven. Fijn om het hele spul nog even te zien. Er is genoeg te bekijken en te doen voor de kleintjes. Delen van een vliegtuig kunnen bekeken en beklommen worden. Het panoramadek biedt uitzicht op vliegtuigen die komen en gaan en een “klimboom” bij een restaurant wordt veelvuldig beklommen. De volgende ochtend is het maar een kwartiertje lopen naar de incheckbalie. Na wat oponthoud vanwege een typo in Ingrids visumaanvraag (de Australische immigratiedienst moet gebeld worden vanwege een ‘fout’ in het paspoortnummer, cijfer nul i.p.v. letter o) verloopt de rest vlot en vliegen we met Cathay Pacific lux, premium economy in een kleine 11 uur naar HongKong alwaar een verblijf in een dagkamer van het Regal Airport hotel de 12 uur wachten een stuk aangenamer maakt. HongKong is gehuld in een lichte mis (smog?) en het is niet warm, 17 graden. Veel mensen dragen mondkapjes, ook gekleurde. Zijn ze verkouden of willen ze geen kwalijke dampen en gassen binnen krijgen? Allebei waarschijnlijk. Een bonte massa mensen beweegt zich voort richting treinen en bussen naar de stad waarvan we de wolkenkrabbers vanaf het vliegveld kunnen zien tegen een achtergrond van bergen. We besluiten de 25 minuten bussen naar de stad aan ons voorbij te laten gaan als we de lange rijen wachtenden zien. Een heerlijk oosters ontbijt van allerlei kleine gestoomde dimsum hapjes en mie valt goed en daarna even lekker douchen en wat uurtjes te slapen. Slapen tijdens de vlucht lukte niet en onze biologische klok is ontregeld. Vanavond volgt de laatste ‘leg’ van onze reis naar Adelaide. Daar kan het Australische deel van onze reis beginne. Heerlijk vooruitzicht!

Vliegen.

Viegen is geen hobby van mij (Grid). In een beperkte ruimte zitten, zo’n 10 kilometer hoog, veel geluiden en onrust van de mensen om je heen, vaak te weinig beenruimte en dan ook nog de droge lucht en pijnlijke trommelvliezen die op klappen staan tijdens de landing. Bovendien vlogen we de afgelopen jaren al drie keer onmiddelijk na een vliegramp. Drie dagen na 9/11, één dag na MH 17 en een dag na de desastreuze actie van de German Wings piloot. Nee, mijn hobby is het niet, vliegen, maar je komt relatief veilig en snel op je bestemming en dus vliegen we ondanks en dankzij het voorafgaande toch met een bepaalde regelmaat. Om de lange vluchten deze reis wat comfortabeler te maken, besloten we ons de luxe van Premium Economy te veroorloven. Net wat meer (been)ruimte, iets beter eten en andere extra’s met net dat kleine beetje extra service dat het leven aangenamer maakt. De vlucht van Amsterdam naar HongKong was dan ook goed te doen, maar na de vlucht van HongKong naar Adelaide van vannacht zijn we helemaal om. We kregen namelijk ongevraagd, zonder opgaaf van reden en helemaal gratis een upgrade naar Business Class. Wat een luxe! Geen stoel, maar een privé ‘capsule’ met een zetel die tot compleet bed kan worden getransformeerd. Lekker donsdekentje, extra zacht kussentje, toiletspullen, groot formaat tv met entertainment naar keuze en niet te vergeten sterrenkwaliteit eten en een ruime keuze uit wijnen en dranken. Kortom, de ideale manier om de eerder genoemde bezwaren te laten varen. Jammer alleen dat het normaal gesproken zo exhorbitant duur is. Het zal dus wel bij deze ene keer blijven, maar fijn was het wel!