Wellington

Wellington 27/2 – 1/3

Wellington is dus onze volgende stop. De hoofdstad van Nieuw Zeeland. Nog geen 1000 km naar het noorden maar we vliegen in een klein vliegtuig met propellers, maatje verlengde bus, dus doen we er toch nog zo’n uur en drie kwartier over. Hier geen controles aangezien het een binnenlandse vlucht betreft. Er wordt zelfs helemaal niets gecontroleerd nadat we onze koffers hebben ingecheckt. Bijzonder in deze tijd. Het vliegveld van Wellington is berucht om zijn korte landingsbaan in zee wordt ons verteld (fijn!) en het waait ook nog eens heel hard, maar we hebben blijkbaar een ervaren piloot want de landing gaat redelijk soepel.

Neef John haalt ons op van het vliegveld en dwars door het drukke Wellington (spitsuur) rijden we naar Silverstream in Upper Hutt, de voorstad waar John en Marian's huis tegen de heuvel lijkt aangeplakt en we worden heerlijk zomers verwelkomd door een luid koor van cicaden. Mooi uitzicht op de omringende bergen en de huizen, een paardenrenbaan en kazerne ernaast, waar John 20 jaar van zijn arbeidzame leven in het leger doorbracht. Mooie tijd vindt hij zelf. Nu heeft hij een tegelbedrijf, iets totaal anders. Marian is verpleegster. Allebei begin zestigers die zo zoetjesaan naar hun pensioen toewerken. Ons familieboek wordt weer met dank ontvangen en er worden verhaaltjes gelezen, foto’s bekeken, herinneringen gedeeld en groeten en knuffels overgebracht (Cinth!). De volgende dag is het zaterdag en gaat Henk 's-morgens met John golfen, terwijl Marian en ik uitgebreid een tuincentrum bezoeken, type Intratuin. Hoewel het dus de nodige prullaria bevat, vind ik het leuk om te zien wat voor planten de Kiwi's in hun kamers en tuinen zetten. Veel varenachtigen en mij onbekende boomsoorten. Ook de prijzen zijn anders. Zo betaal je voor een doodgewone geranium rustig 15 dollar (1 dollar is nu ong. 62 – 63 eurocent) terwijl een prachtig citrusboompje van 80 cm. hetzelfde kost. Bovendien is het citrusaanbod veel groter dan bij ons. Van limoen, citroen en rode en gele grapefruit, tot allerlei sinaasappels en zelfs de Sevilla sinaasappel (pomerans) aan toe. Vooral van die laatste word ik wat hebberig en de verleiding is erg groot, maar hij past niet in mijn koffer helaas. In de middag rijden we gevieren naar het noorden en bezoeken een natuurpark en de mooie rit over kronkelige bergwegen alleen al is de moeite waard. Helaas is het zwaarbewolkt en zijn de uitzichten niet optimaal. Desondanks toch indrukwekkend.

Op zondag gaan we Wellington beter bekijken. Het is een gezellige stad, ruim opgezet met een mengeling van moderne en traditionele architectuur. Het parlementsgebouw is bijvoorbeeld rond, loopt taps toe en draagt de bijnaam ‘beehive’. We wandelen door Cuba street. ‘De’ winkelstraat vanwege zijn diversiteit aan winkels en het feit dat er nog veel oude gebouwen (denk 1850) staan. Fijne sfeer. Onze eerst stop is het Te Papa museum. Te Papa is Maori voor Our Place, oftewel Ons Huis. Het museum heeft een permanente tentoonstelling van de Maori geschiedenis en veel ‘nieuwe’ NZ kunst. Er is nu een tijdelijke tentoonstelling van het werk van regisseur Peter Jackson, bewoner van Wellington, die de Lord of the Rings films regisseerde en Nieuw Zeeland daarmee toeristisch gezien weer op de kaart heeft gezet. Er staan helaas lange rijen van bijna een uur en we besluiten het daarom aan ons voorbij te laten gaan. Het museum is desondanks zeer de moeite waard en daarna wandelen we over de boulevard, verbazen ons over een aantal veelkleurig uitgedoste bewoners en staan even stil bij jonge durfallen die onder luid gejuich van een stellage in de haven duiken of springen. Ook zijn er diverse schepen te bewonderen en allerlei kraampjes met koopwaar en is er in het kader van een festiviteit een ouderwetse kermis opgebouwd, die zich kan verheugen in veel belangstelling van jong en oud. Er heerst een gezellige, zomerse sfeer en het weer is ons deze dag goed gezind. We sluiten ons dagje stad af met een lekkere maaltijd op een terras aan de haven en keren voldaan huiswaarts. Daarmee is alweer een einde gekomen aan onze eerste stop op het Noorder Eiland en de volgende ochtend vertrekken we in onze huurauto noordwaarts richting Maraekaho, bij Napier. Deze keer niet naar familie of vrienden. Hoewel we dat deel van onze reis beslist niet hadden willen missen vinden we het ook fijn weer met zijn tweetjes te zijn. Op naar the Manse dus, maar daarover later meer