Paramaribo 2

Terug uit Frederiksdorp hebben we een dag vrij te besteden in Paramaribo.

We besluiten het roemruchte Fort Zeelandia te gaan bekijken. Voor 25 SRD (Surinaamse dollar), dus zo’n 2,30 Euro schaffen we een toegangskaartje aan voor het fort en het er tegenover gelegen museum. Het fort blijkt veel kleiner dan ik me had voorgesteld. In de stad, aan de Surinamerivier rivier staat een vijf-hoekige muur waarbinnen een aantal oudhollands uitziende gebouwen zijn opgetrokken. Een deel is niet toegankelijk. De rest is ingericht met exposities die verhalen van de koloniale tijd dat er slaven werden verhandeld die daar per schip uit Afrika aankwamen. Over een latere periode, gedurende de tweede wereldoorlog, toen er Duitsers gevangen werden gehouden die overmeesterd waren voor de kust om te voorkomen dat ze de bauxiet uitvoer zouden hinderen. (Blijkbaar werd zo’n 90% van de aluminium waar de geallieerde gevechtsvliegtuigen van werden gebouwd in die tijd geleverd door Suriname.) En meer recent natuurlijk de Decembermoorden, waar tot mijn verbazing een herdenkingssteen op de plaats delict, met de namen en beroepen van de 15 slachtoffers, aan herinnerde.

In het museum aan de overkant konden we bekijken hoe de Surinamer van vroeger en die van nu zich versierde en versiert middels sieraden, haardrachten, beschilderingen, piercings, scarifications,  tatoeages en body paintings. Ook zeer de moeite van het bekijken waard.

Daarna lopen we langs de Waterkant, drinken een gemberbiertje (home made, zoet maar met een lekkere gember kick), lopen wat door de winkelstraten die krioelen van de auto’s en mensen en lopen de overdekte centrale markt binnen waar een vreemde en niet bepaald aangename, mix van geuren van fruit, vlees, vis en kruiden door elkaar, ons tegemoet komt. We zien allerlei zaken die ons onbekend voorkomen, groenten, fruitsoorten, vissen en stukken vlees waarvan we de oorsprong niet kunnen duiden. Soms wel. Zo ligt er een gordeldier en iets dat op een groot (maatje kat) knaagdier lijkt, een soort bever. Beetje zielig allemaal vind ik, maar beetje hypocriet ook om als niet vegetariër zo te denken.

We sluiten de dag die avond af met een kook workshop voor mij bij mensen thuis. Henk gaat mee als toeschouwer en proever. We worden door de heer des huizes opgehaald en bij hem thuis opgewacht door zijn vrouw Gloria, een aardige Marron dame, die mij de fijne bereidings kneepjes van hindoestaanse roti en javaanse loempia zal bijbrengen. Een welbestede avond en voorzien van nieuwe kookkennis, recepten en welgevulde magen, worden we later die avond weer keurig bij het hotel afgezet.

Morgen vertrekken we voor vijf dagen naar Danpaati aan de Boven Surinamerivier, ten zuiden van het Brokopondo meer, maar daarover de volgende keer meer.

Wordt vervolgd...