Kientzheim > Como

Dag twee, rijden we van Kientzheim in Frankrijk via Mulhouse Fr. en Basel, Luzern, Lugano Zwitserland naar Como in Noord Italië. We besluiten het hotelontbijt over te slaan aangezien onze magen het gisteravond zwaar hebben gehad, dus wat cereal en een sapje volstaan ruimschoots. Rustig vertrokken rond half tien, want we hoeven vandaag maar 380 km. af te leggen. Hoewel er bij de douane aan de Zwitserse grens nauwelijks oponthoud is, arriveren we toch pas ruim na vieren op de plaats van bestemming. Het weer in de vorm van veel regen en een lange file van zeker 5 kwartier voor de Gotthard tunnel waren daar debet aan. Gelukkig hebben we geen haast dus laten we het maar gebeuren. Geen keus trouwens :-)) We hadden het ook kunnen weten, het laatste vakantie weekend van veel mensen in Frankrijk en Italië, dus veel huiswaarts kerende Italianen. Aan de andere kant, richting noorden, staat een nog langere file. Nog meer Fransen en Zwitsers wellicht die richting huis gaan. Later zien we op het locale nieuws dat het weer op sommige plekken hier in Noord Italië wel héél slecht was met veel regen en land slides. Mensen lopen tot de knieën in de modder en veel schade werd aangericht. Hebben wij dus nog geluk gehad.

Ook vandaag onderweg merken we dat veel mensen het lastig vinden de verplichte mondkaples te dragen. Veel variaties komen we tegen. Mondkapjes aan een oor, onder neus, kin of elleboog of zelfs volledig ontbrekend. Wij doen ze trouw op, baat het niet, dan schaadt het niet Is onze instelling.

In Como is het een stuk warmer en droog als we arriveren. We logeren in Locanda dell’ Oca Bianca wat zoiets betekent als Hotel de witte gans,  We kwamen hier al vaker op doorreis, een eenvoudig familiehotel buiten het centrum van Como. Vriendelijke mensen, simpele kamers, maar voor een nacht voorzien van alles wat we nodig hebben en , belangrijk, een goed restaurant met een traditionele, uitstekende keuken.
 

Nadar we ons geïnstalleerd hebben in onze kamer voor de nacht, gaan we even een frisse neus halen na de lange autorit en installeren ons vervolgens met een glas wijn bij de receptie (de enige plek met wifi) om de formulieren in te vullen die vereist zijn voor toegang in Griekenland. Als het goed is krijgen we nu voor dat we in Patras aankomen een QR- code toegezonden die ons toegang verschaft tot het land.  Een vereiste van de Griekse overheid. Voordat we tot de ferry worden toegelaten moeten we ook nog een ander formulier overleggen, waarin we verklaren recentelijk niet met Corona is aanraking te zijn geweest zover bekend. Allerlei gegevens zijn er nodig. Paspoort nummer, leeftijd, huisadres en zelfs de voornaam van je vader.  Typisch Grieks. Daar wordt dat op officiële documenten gevraagd omdat veel neven dezelfe naam hebben aangezien ze traditioneel allemaal naar hun vaders vader worden vernoemd. Als je ze dan uit elkaar wilt houden, vraag je ook hun vaders voornaam. Logisch!

We reserveerden bij het boeken van de kamer ook een tafel in het hotel restaurant en dat was maar goed ook want het is volgeboekt met voornamelijk Italianen. We spotten één stel Belgen, ook hotelgasten, maar dat is het dan ook. We laten ons de primi piatti van spaghetti vongole (voor mij) en lasagne ragu (Henk) en een secundo van vis voor de een en beef voor de ander, afgerond met een semi freddo dolce en een Italiaanse maat koffie ( dus niet veel meer dan een slok),  dan ook goed smaken. Het ontbijt is deze keer volledig Corona proof. Kregen we in het verleden een typisch Italiaans ontbijt van selectie van verse broodjes en taarten voorgezet, nu moeten we het doen met een fles water en industrieel verpakte toast, cake, nutella en jam. Niet erg  Als dat de enige concessie is die we hier moeten doen vanwege Corona.

Morgen, zondag, door naar Ancona. Wordt dus weer vervolgd...