Terugreis

Voordat we weer huiswaarts keren gaan we eerst nog wat bekende plekken langs.

Voor de laatste keer eten en gedag zeggen bij Voula, waar een zelfgemaakte broche ( van de moeder Anastasia) op me ligt te wachten. Aardig van haar.

Ook wandelen we de dag daarna omlaag voor een koffie aan zee in Gialova. Wat laatste spullen worden gekocht in Pylos en natuurlijk koffie onder de plataan aldaar, waar we Giorgos nog tegenkomen.  Giorgos, oud rector Lykeo, oud burgemeester en Aischylos contact in Pylos hadden we dit jaar bijna gemist. Hij was in Berlijn bij zijn dochter om zijn tweede kleinkind te verwelkomen en is net weer een dag terug als we hem tegenkomen. Leuk toeval dus.  Ook Sia, Ioanna’s moeder zeggen we gedag en eerder al Anastasia.  De door ons meegenomen stroopwafels en Delfts Blauwe mini klompjes worden met plezier ontvangen en we hopen elkaar volgend jaar weer te zien.  Ons bezoek aan Pylos wordt waardig afgesloten met een heerlijke vislunch op het terras aan zee bij restaurant 4 Seasons van een oom van Ioanna, want de wereld is klein hier:-)). 

 

Op dinsdagochtend zit het er dan toch echt weer op. We pakken de auto in, wat nog niet meevalt met al die blikken olijfolie, maar als alles op zijn plek staat is het Yiannis gedag zeggen ( Inge is er vanochtend niet) en de terugreis kan beginnen.

Het is precies 200 km naar Patras waar we de ferry zullen nemen en ervaring heeft geleerd dat we daar zo’n 3,5 tot 4 uur voor uit moeten trekken. Geen snelweg, maar grotendeels een soort provinciale weg die door veel dorpen en stadjes voert, zodat het tempo niet echt hoog ligt. Ook pauzeren we onderweg voor een kop koffie en besluiten we ook een lunchstop te houden.  We hebben per slot van rekening genoeg tijd. Een typisch Grieks wegrestaurantje met 4 gerechten op het menu deze dag.  Wij gaan voor de soep en laten ons de bonensoep (Henk) en een lamsbouillon met een flink stuk schenkel (Grid),en een lekker stuk brood goed smaken. 

       

Aangekomen in Patras bij de ferry haven moeten we, ondanks het feit dat het niet druk is, toch vrij lang wachten bij het onchecken, want er blijken weer wat formulieren ingevuld te moeten worden waarin we verklaren geen Covid te hebben en ook niet met besmette personen in aanraking zijn geweest. Na die formaliteiten is het weer wachten op douane- contrôle van de auto. Niet iedereen wordt gecontroleerd en als het onze beurt is kunnen wij zo doorrijden de boot op. 

      
Het is aan boord nóg rustiger dan de vorige keer. Weinig mensen aan dek, nog minder in de restaurants en bijna niemand in de grote lounge. Wij dragen keurig volgens de voorschriften overal, behalve tijdens eten of drinken, een mondkapje, maar niet iedereen houdt zich daar aan. Gelukkig is er ruimte genoeg om de spijt-op-tanten te ontwijken als dat nodig is. Onze buitenhut is wat ruimer dan op de heenweg. Prettig vertoeven op zo’n kange reis.

       
Na bijna 24 uur leggen we weer aan in Ancona en na ook nu doorgewuifd te zijn door de  Italiaanse douane, is het nog maar een kleine twee uur rijden naar de vantevoren geboekte agriturismo op deze tweede dag van onze terugreis. Dan blijkt dat je dingen nog zò goed kunt plannen, maar dat het altijd weer net wat anders kan lopen, maar daarover in het volgende blog meer.