Paso Robles

We vertrekken op tijd naar Paso Robles. De ontbijten in de hotels zijn bijzonder, vinden wij. Bagles, muffins, een enkele witte boterham, koude gekookte eieren, gezoete yoghurt (yuk, niet de yoghurt, maar het zoete, alles is zoet) wat fruit en iedere ochtend iets anders warms, omeletten met kaas of roerei met bacon of worstjes. Hoewel redelijk Europees, lijkt alles wel gezoet en wat 'chemischer' dan we gewend zijn. Vooral bijzonder zijn de 'pancakes' die na een druk op de knop uit een apparaat komen rollen. Afijn op tijd vertrokken naar Paso Robles dus. We willen een stukje van Highway 1 rijden, voor het stuk dat deze nog begaanbaar is. 

Onze eerste stop is in Morro Bay. Een plaats aan het strand met badplaats allures en als grootste attractie een grote rots in zee met strand eromheen waar zeeotters een zeehonden leven. Jammer alleen dat, als je blik iets afdwaalt, je grote schoorstenen van een ernaast gelegen electriciteits centrale ziet. We wandelen langs de strandweg, bekijken wat winkeltjes, een skate museum en schelpenwinkel en lunchen met verse tonijnsalade (Henk) en clam chowder, oftewel schelpensoep (Ikzelf). Aan zee moet je vis eten vinden we.

         - Verder over highway 1, waar we ook regelmatig een oude 'klok' aan een soort lantaarnpaal spotten. Nadere inspectie leert ons dat eronder een bordje hangt met 'El Camino Real' er op geschreven. Dit blijkt de oude route te zijn van missiepost naar missiepost uit de tijd dat de Spanjaarden hier waren en er Jezuïeten en Franciscaner monniken uit Europa overkwamen om de 'heidenen' te bekeren en het land te claimen. Google vertelt me dat naderhand. Weer iets wijzer. Onze volgende stop is in een nog kleinere kustplaats luisterend naar de mooie naam Cayocos. Ook hier mensen met honden op het strand. Een zonnetje, maar veel wind en vrij fris, dus geen zwemmers of surfers te zien. We wandelen wat langs het strand, de lange pier op en besluiten bij een visrokerij te bezwijken voor een tonijn en een zalm taco om later die dag niet meer uit eten te hoeven gaan.

Eind van de middag melden we ons bij Dunning Vineyard, in Paso Robles, alwaar we een 'tuscan villa' hebben gehuurd op het wijngoed. We worden door eigenaar Bob ontvangen in de wijnproeverij en slaan binnen een half uur kwart glaasjes achterover (niks uitspugen!) van een lekkere witte Californische chardonnay en 5 of 6 rode wijnen, van Pinot noir via  Zinfandel (populair hier) naar Grenache Reserve (mijn favoriet) en een Petite Shiraz Reserve (Henks voorkeur). Niet verkeerd om zo onthaald te worden. Bob gaat ons daarna voor naar ons verblijf boven op de heuvel, gelegen naast zijn eigen huis. Prachtig uitzicht over de wijngaarden en Amerikaanse eikenbomen. (Paso Robles betekent 'pas van eiken'). Prima plek en prima verblijf. Grote kamer met king-bed, kitchenette en ruime badkamer met o.a. 2-persoons jacuzzi. Het ruime terras ervoor met eerdergenoemd uitzicht maakt het een prima plek voor de komende 4 nachten.  Het is er doodstil. Geen weg of ander 'lek geluid' in de buurt. Zeker 6 km. van de doorgaande weg af is dat niet zo vreemd. Er loopt en vliegt ook van alles rond. We zien een ree, diverse eekhoorns, boskalkoenen, veel roofvogels, een uil, prachtige vlinders en ook hier weer kolibri's die luid zoemend uit de bloemen komen 'drinken'. Vooral ruim vertegenwoordigd zijn blue belly lizzards, kleine hagedisjes die constant rondrennen en niet erg schuw lijken.  Het is blijkbaar paartijd en de mannetjes lijken zich op te drukken om het vrouwelijk schoon te imponeren.                                               

We verkennen eerst Paso Robles. Aardige plaats, maar niets bijzonder. Welvarend en enigszins gezapig. Ook besluiten we Highway 1 nog iets verder naar het noorden te volgen, tot aan San Simeon.

         - Daar ligt Hearst Castle. Een must volgens iedereen die we treffen en hoort dat we in de buurt zijn. Het 'kasteel' werd gebouwd door William Hearst, kranten magnaat uit het begin van de vorige eeuw. Zijn vader had rijkdom vergaard met zilver en junior vermeerderde de miljoenen in de eerste wereldoorlog. Hoe, vermeldt het verhaal niet. Boven op de heuvels bij San Simeon, met uitzicht over de oceaan, besloot hij 'iets' te bouwen. Het werd een gigantisch groot kitch paleis.  De architect (een jonge vrouw) noemde het een architectonisch museum en dat vinden we een toepasselijke benaming, hoewel Hollywood kasteel ook een goeie zou zijn geweest. Alle bouwstijlen zijn vertegenwoordigd en half Europa is leeggekocht om het aan te kleden. Schoorsteenmantels, deuren, beelden, tapijten op vloer en wand, schilderijen, waterfonteinen, veel is echt en oud en evenzoveel is nep en nagemaakt. Een wonderlijke mengeling van Kitch en Kunst. Veel, groot en opzichtig. Vooral erg Amerikaans besluiten we. We hebben geen rondleiding geboekt maar er heeft iemand geannuleerd, dus hebben we geluk. Alleen dan heb je toegang. Met de dure kaartjes kunnen we mee met de bus die ons van het toegangsgebouw ruim een kwartier later en kilometers verder voor het terras van het bouwwerk afzet waar we door een gids worden opgewacht. Vooraf heeft een film ons geïnformeerd over Hearsts leven en de bouw van het 'castle'. In de omringende gemanicuurde tuinen, veel camellia's, geschoren heggetjes en gigantische palmen. Het geheel ademt een mediterrane sfeer. De gids vertelt ons allerlei (sterke?) verhalen over beroemdheden die hier verbleven. Zo zou Churchill in 1929 de lieve som van 60.000 dollar hebben ontvangen voor een contract als columnist voor de Hearst kranten. Lijkt ons veel, zeker voor die tijd, maar alles kon blijkbaar. Al met al was het een bijzonder kijkje in een bijzondere wereld.

         - Op de terugweg stoppen we in San Luis Obispo, een universiteitsstadje, waar op donderdag een avondmarkt wordt gehouden. Ook hier, net als in Palm Springs een week eerder, een bonte mengeling van veel eettentjes, groenten en fruitkramen, straatmuzikanten verkopers van veel 'goedbedoelde rotzooi' (Henks woorden) en vrolijke mensen. Altijd leuk om te bekijken. We eten een hapje bij de plaatselijke Thai en keren terug naar ons plekje op de heuvel. De laatste dag daar maken we een mooie wandeling door wijngaarden en eikenbossen en na een rondleiding door Bob langs de wijnvaten in de wijnschuur en een 'tasting' van de wijn uit het vat, luieren we 's-middags op het terras met een goed glas en ons digitale boek. Morgen verder naar Carmel en we verheugen ons op het weerzien aldaar met Sam, onze Amerikaanse AFS-zoon die we in 2008 voor het laatst zagen. Later meer daarover. Wordt wederom vervolgd.