Carmel, Monterey

Op zaterdagochtend vertrekken we richting Carmel zoals gezegd. Carmel heeft bekende inwoners, waaronder Clint Eastwood, die er eind jaren tachtig zelfs burgemeester was. Het stadje ligt naast Monterey, op zo'n 200 km ten zuiden van San Francisco en is het Aerdenhout van SF. Heb je geld dan heb je daar een (doorgaans tweede) huis. Optrekjes van 30 miljoen dollar en meer zijn geen uitzondering. Het meest gewild en dus ook het duurste is Pebble Beach, een strookje grond, vooral bekend door een bekende golfbaan die grenst aan de beroemde scenic '17 mile road' direct aan de oceaan, omringd door gigantische pijnbomen en met onbetaalbaar uitzicht. Sam vertelt ons dat veel huizen hier iedere twee of drie jaar van eigenaar wisselen. Ze worden gekocht als prestige object of als investering. Toch zijn er ook 'gewone' huizen in Carmel. Sams oma kocht het huis waar wij mogen verblijven zo'n 40 jaar geleden, toen de prijzen nog niet zo idioot hoog waren. Het is een soort bungalow (er is sowieso weinig hoogbouw buiten de grote steden) op 5 minuten lopen van het strand, met twee slaapkamers en twee badkamers. Na haar dood ging het huis over naar haar kinderen, waaronder Virginia, Sams moeder. Het wordt nu af en toe verhuurd aan bekenden, maar vooral veel door henzelf bewoond en door familie, waar wij voor deze gelegenheid toe worden gerekend. Sam wacht ons op in het huis als we aankomen en het voelt meteen weer vertrouwd. Alsof het geen 9 jaren maar 9 dagen waren dat we elkaar voor het laatst zagen. Fijn. Samantha, zijn tante, komt even kijken of alles in orde is. Er is een heel programma door Sam voor ons in elkaar gezet en de halve familie is gemobiliseerd. 

Op de zondag gaan we Monterey verkennen dat tegen Carmel aanligt. Het is een populaire badplaats en hoewel het geen vakantie seizoen is, is het er gezellig druk en minder mondain dan Carmel. We maken een lange wandeling over een kustpad en blijven regelmatig staan om het uitzicht, de zeehonden met pups of de mensen te bewonderen of ons over hen te verbazen. De lunch van krab salade genieten we met prachtig uitzicht over de kust met rotsen en beukende golven. Het water kan hier erg verraderlijk zijn door de vele inhammen, de kracht van de golven en de gevaarlijke stromingen, maar er zijn ook mooie strandjes waar het veiliger is en het is een populair surf gebied. We wandelen terug over Cannery row, bekend van het gelijknamige boek van John Steinbeck die hier vandaan kwam. Het is een lange straat met gebouwen, grotendeels bekleed met golfplaten, waar lang geleden Chinese zeelui zich vestigden en de eerste waren om vis in te blikken. De oceaan is er rijk aan sardines, krab en vroeger (nu beschermd) ook aan abelone, de zeeslak met de prachtige veelkleurig parelmoeren schelp die we in Nieuw Zeeland ook tegen kwamen en die daar Pauau heet.

- Er is de volgende dag een golfafspraak gemaakt op een van de vele golfbanen. Clifford, Sams oom zal spelen met Henk en Sam. Ik ga voor de gezelligheid mee en om te genieten van de mooie ligging aan de oceaan en het rondlopend wild in de gedaante van reeën, eekhoorns, watervogels en een chipmunk (wangzakeekhoorn), een soort kruising tussen grote eekhoorn en een hamster. Dag twee is oom Rick gemobiliseerd. Hij is vlieginstructeur en zal ons meenemen in een vierpersoons Cessna vliegtuigje om de omgeving vanuit de lucht te bekijken. We zitten knus dicht bij elkaar, riemen vast en koptelefoons op (tegen lawaai en om te kunnen communiceren) en 'off we go' . De vlucht gaat langs de kust van Monterey naar San Francisco, waar we een paar rondjes vliegen over de stad om de Golden Gate Bridge, Alcatraz en nog wat andere kenmerken te kunnen spotten. Daarna vliegen we weer terug langs de kust en na een korte tussenlanding in Half Moon Bay waar we lunchen in het vliegveldrestaurantje met een salade of een 'one hundred dollar' hamburger, landen we weer in Monterey. Fantastisch. Wel weer oorpijn bij de landingen maar dat was het zeker waard. Ik snap nu wel waarom zus Meta zo enthousiast is over dit soort vliegtuigjes. 

Door nu naar Salinas, een half uurtje bij Monterey vandaan, waar Sam zijn werkplek wil laten zien. Hij is regisseur van het nieuws bij KSWB, een televisiestation dat onderdeel uitmaakt van de Hearst nieuwgroep. We krijgen een kijkje achter de schermen en zijn precies op tijd om de presentatie mee te maken van het 5 uur nieuws bulletin. Indrukwekkend. Wat komt er veel bij kijken. Na een kijkje bij de live opnames lopen we door donkere ruimtes, waar mensen achter veel schermen met verschillende tv beelden hun ding doen. Een voor het geluid, een die vooral de techniek in de gaten houdt en ervoor zorgt dat er geen ongeoorloofde taal gebezigd wordt ( ja, niet verzonnen dit) en dan is er Sams werkruimte. Een grote donkere ruimte met heel veel tv schermen en de regisseur van dienst aan een grote knoppentafel die o.a. aanwijzingen geeft aan cameramannen dus kortweg de regie over de live uitzending heeft. Je moet goed kunnen multi-tasken om dit te kunnen lijkt me. Ook een producente zit in deze ruimte achter haar eigen tafel met apparatuur. Erg leuk om letterlijk achter de schermen te kunnen kijken. Die avond eten we thuis pasta en dan is er alweer een dag voorbij.

- Op woensdag is er toegang geregeld bij het  aquarium van Monterey. Een van de grootste aquaria van de VS. Het gebouw zelf heeft model gestaan voor de tekenfilms Finding Nemo en Finding Dory. De felgekeurde visjes die de hoofdrollen spelen zien we rondzwemmen, alsook de grote octopus uit deel twee. Leuk. Er zijn gigantisch grote aquaria waar vissen van elk formaat, maar ook schildpadden, zeeotters en penguins bekeken kunnen worden. Ook is er een beschutte baai waar op bepaalde tijden wilde zeehonden, zeeleeuwen of zelfs walvissen beschutting zoeken en naar zeggen zelfs hun jongen baren. Er wordt veel aandacht besteed aan informatie en onderwijs en vooral voor kinderen is er veel te zien en te doen. We zien het voeren vissen in een groot gemengd aquarium. Onderin zwemt een grote school sardines. Als het sardinevoer op het oppervlak wordt uitgestrooid komen deze in 'wolken' naar boven en dienen zo zelf als voer voor een aantal grote dolfijnachtige vissen. Die happen er lustig op los. Niet echt duidelijk te zien in die grote massa, ( de 'commentator' leidt de aandacht af) maar toch duidelijk een voorbeeld van eten en gegeten worden.

         - Verder verkennen we nog de '17 mile road' en een deel van Highway 1 vanuit het noorden nu, voorzover deze nog begaanbaar is. Het weer is wat minder geworden, met wolken en lagere temperaturen, maar dat mag de pret niet drukken. Ook zo zijn de kust en de oceaan prachtig en indrukwekkend. Er zijn duidelijk sporen te zien van landslides en hetzelfde gebied werd vorige zomer getroffen door grote branden waarvan de resten hier en daar ook nog te zien zijn. Zelfs op een van de mooiste plekken van Californië laat de natuur niet met zich spotten, realiseren we ons.

Na een bezoekje aan Sams andere oma, Jen, zit ons bezoek aan hem er al weer bijna op. Vrijdag moet hij om 4 uur a.m. op zijn werk zijn dus nemen we 's avonds al afscheid, deze keer niet voor 9 jaar besluiten we.

Morgen verder naar onze laatste stop, San Francisco. We horen van alle kanten dat dat een leuke stad is, dus we zijn benieuwd. Wordt nog één keer vervolgd.