Gialova 2 - Γιάλοβα 2

In Gialova kwamen we bij Eleonas terecht vanwege Yiannis. Yiannis Karalis, vriend van Maarten en een van de Grieken die me hielp bij het opstarten van het SP in het najaar van 2004. Hij reed me rond in zijn oude 4x4 en liet me de omgeving zien, op zoek naar een geschikte repetitielocatie. Zo belandden we in een citroen ‘fabriekje’ waar in het seizoen citroenen verzameld, gesorteerd en opgeslagen worden, in de zomer stond dat dus leeg, maar het lag te ver van de camping af, dus ongeschikt. Dan was er nog een oude vis kwekerij. Eigenlijk moet ik zeggen, vis kwekerij-In-aanbouw, want leegstaand en nooit afgebouwd. Aan de rand van de prachtige lagune van Gialova gelegen, gebouwd met Europees geld en nooit voltooid of in gebruik genomen en niemand kon me vertellen waarom. Ook deze bleek dus niet geschikt, te weknig faciliteiten en teveel werk (en geld) om geschikt te maken. Uiteindelijk kozen we voor een overkapping (tegen de zon) op camping Erodios, waar de deelnemers ook kampeerden  en de leiding in eenvoudige, houten huisjes verbleef. Op de camping zelf dus, zodat er ter plekke gerepeteerd kon worden. Wel zo praktisch. Ook stopten we op onze verkenningstocht bij een kleine olijf-perserij, waar de nieuwe oogst olijven tot olie werd verwerkt. De baas, een oude man met stok die post had gevat voor de deur, dacht dat ik Yiannis’ vrouw was, (Inge is ook Nederlands) en maande Yiannis goed voor mij te zorgen.  Yiannis (die ook voor mij tolkte) vond de verwarring wel grappig en beloofde ernstig dat te zullen doen. Ook kreeg ik een 1,5 liter petfles olijfolie, eerste persing, rechtstreeks uit de pers, dus verser kan ècht niet, van hem mee. Heerlijk! Gelukkig kon die toen nog gewoon mee in de handbagage in het vliegtuig.

Afijn, dié Yiannis dus, verhuurde en verhuurt nog steeds, samen met zijn Nederlandse Inge, op de olijfberg (=Eleonas)  waar hij werd geboren in Gialova, vakantievilla’s en appartementen. Mooi gelegen tegen de heuvel op, met gedeeld of privé zwembad en veel privacy. Toen Henk en ik dus besloten hier in deze omgeving  vakantie te gaan vieren was de accommodatie-keuze snel gemaakt.
Het huisje dat onze voorkeur geniet is Petrino 1. Een natuurstenen huisje (‘petrino’ betekent ‘van steen’j met twee slaapkamers, een zitruimte met keuken en een groot balkon met het mooiste uitzicht denkbaar! En om het geheel compleet te maken een privézwembad. 
Wij zien het als ons tweede huisje, met wel de lusten en niet de lasten van een dergelijk bezit. 
Sindsdien doen we iets dat we in onze jonge jaren voor onmogelijk hielden. Ieder jaar, in september, brengen we een paar weken door in dit ‘tweede huisje’. Ondenkbaar indertijd! ‘Wie wil er nu terug naar een plek waar hij eerder was, want nog zoveel nieuws te ontdekken!’ Het antwoord blijkt simpel. Het vertrouwde plekje er in houden ieder jaar én evengoed in de winter de wereld ontdekken zolang dat nog kan.  Corona Volente, zeggen we tegenwoordig, want een verre reis zien we de komende winter nog niet tot de mogelijkheden behoren, maar we zullen zien.

De ochtend na aankomst op deze vertrouwde plek gaan we naar Pylos, voor een koffietje onder de plataan op het plein en we slaan wat levensmiddelen in. We zullen regelmatig in een van de vele restaurantjes gaan eten, maar af en toe zelf koken en in het huisje eten is ook geen straf. Een mooie plant kleine Griekse basilicum hoort bij de basis benodigdheden evenals een blok boeren feta en heerlijke kalamata olijven uit het kleine winkeltje in Gialova plus een bos gedroogde wilde oregano van de groenteman in Pylos (die ‘Obst unt , idd met een t , Gemüse’ verkoopt). En natuurlijk Griekse olijfolie, maar die hoeven we nu niet te kopen aangezien er een 1,5 liter petfles van Eleonas eigen olijfolie op ons stond te wachten bij aankomst, als voorschot op de blikken van de groene, geurige olijfolie die we straks mee naar huis zullen nemen. Ook lopen we even binnen bij Sia (van Anastasia) de moeder van Ioanna, een oud-Ayschylos deelneemster die we elke keer even gedag zeggen. Sia is sinds een paar jaren doof, maar redt zich goed met liplezen. Normaal gesproken dan, maar een lastige als Corona vereist dat mensen in de winkel mondkapjes dragen, winkeliers, zowel als klanten. Met mondkapje op valt er weinig lip te lezen, dus overtreden wij de Griekse Corona-regels voor een keer en doen keurig op 1,5 meter, bij uitzondering het mondkapje af. De meeste Grieken hier zien er sowieso niet echt de noodzaak van in, want er waren maar een paar lichte gevallen op het hele schiereiland in het voorjaar, maar er komen nu natuurlijk ook toeristen, dus toch niet echt overbodig die mondkapjesplicht lijkt me. Opnieuw een geval van ‘better safe than sorry’ dus. 
 

‘s Avonds genieten we van een heerlijk Griekse maaltijd bij Elià op het terras aan het water in Gialova en onze eerste hele dag nadert zijn einde. Een prachtige volle maan staat hoog aan de heldere hemel vol sterren en we horen voor het slapen gaan de jakhalzen in de bergen de nacht inhuilen. We voelen ons weer helemaal tuis.

Wordt wederom vervolgd...