Pylos - Πύλος

Pylos ligt zo’n 6 km van onze stek in Gialova en is de naam van het stadje en tevens van een uitgestrekte gemeente. Het is op een heuvel gebouwd aan de zuidkust aan de Baai van Navarino.  Het eiland Sfaktiria ligt voor deze baai, met daarachter de Ionische zee. De huidige stad Pylos heette in de Middeleeuwen Navaríno, een naam met een Italiaanse oorsprong.  Het "Niokastro" (Nieuw Fort) dat aan de ingang van de baai hoog op de heuvel ligt, is in 1573 gebouwd door de Turken en was tussen 1686 en 1715 in Venetiaanse handen. In de baai van Navarino vond op 20 oktober 1827 als onderdeel van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog tussen een Frans-Engels-Russische vloot en de Turkse-Egyptische vloot de Slag van Navarino plaats, die zorgde voor het einde van de Turkse overheersing in Griekenland. Één keer was ik getuige van de herdenking van die slag die ieder jaar op 20 oktober groots gevierd wordt en de laatste jaren zelfs met het naspelen van die beslissende slag in de baai, compleet met schepen. 

Pylos is ook bekend van een veldslag in de Peloponnesische Oorlog tussen de Spartanen en Athene. De plaats van het vroegere Pylos ligt waarschijnlijk op de rotsachtige gronden ten noorden van de Baai van Navarino bij de ruïnes van het “PaleoKastro” (Oud Fort) en de huidige lagune en het mooie strand van Voidokilia.

Het Niokastro  van Pylos wordt ieder jaar tijdens ons verblijf hier wel een keer bezocht. Van een gedeeltelijk overgroeid terrein met hier en daar wat ruïnes en het grote fort boven op de heuvel, zagen we het in de loop van de tijd veranderen. Ieder jaar was er wel iets gerestaureerd of opgeruimd en tegenwoordig zijn er drie musea in gevestigd en zijn er ook in het fort zelf kleine exposities ingericht in de vele nissen aan het hoofdplein. 
Mijn eerste kennismaking met het Niokastro was in mijn Aischylos tijd, aangezien het de vaste speelplek was tijdend de Zomer Projecten. Op het binnenplein werden dan plastic stoelen geplaatst en in een van de ruime nissen werd een kleed- annex grimeerruimte ingericht. Het ruwbestrate deel van het binnenplein deed dienst als toneel, met de ingangspoort, een grote stenen trap en de hoge buitenmuren als achtergrond van het toneel. De voorstellingen vonden ‘s avonds plaats en de plaatselijke bevolking was het publiek, dat grotendeels bestond uit familie en vrienden van de Griekse spelers. Enkelen van die spelers en of hun ouders hebben we in de loop van de jaren wat beter leren kennen en het is leuk ze ieder jaar weer even te zien. 
 

Op het terrein, dat een omtrek heeft van ongeveer 1,5 km. staat ook een, inmiddels prachtig gerestaureerde, kerk, die ten tijde van de Turkse overheersing, dienst deed als moskee. Nu is het een Grieks Orthodox godshuis met prachtige Iconen in een verder vrij lege ruimte. 
Ook de vroegere kazerne aan het begin van het terrein is grondig gerestaureerd en is tegenwoordig een oudheidkundig museum met een prachtige expositie van de vondsten die in de omgeving zijn opgegraven of van de zeebodem uit scheepswrakken zijn omhooggehaald. Verder zijn er nog twee kleine musea ingericht met zogenaamde ‘Onderwater Antiquiteiten’ . Allemaal weer zeer de moeite van het bekijken waard 

Na ons herhaalde Niokastro bezoek, dalen we weer af naar het grote plein en laten we ons de koffie onder de plataan wederom goed smaken. 
Opnieuw een welbestede dag, want ook herhalingen kunnen zeer aangenaam zijn. 

De volgende dag is Ianos nog steeds actief, zodat ons geplande strandbezoek letterlijk in het water valt. Jammer, maar helaas, Het is niet anders.
Op zaterdag, als de orkaan grotendeels uitgeraasd is, besluiten we met de auto, door grote plassen, naar het einde van de lagune te rijden en dan verder te lopen langs de rots waar de ruïnes van het Paleokastro op staan. Het smalle zandpad dat er tussen rots en lagune ligt staat nu gedeeltelijk onder water, dus af en toe moet er over wat rotsblokken geklauterd of over zompige begroeiing gelopen worden Gelukkig geen muggen deze keer. Dat hebben we wel een anders meegemaakt. Ons doel is het mooie strand van Voidokilia. Voidokilia betekent ‘koeienmaag’ en heeft de vorm van de Griekse letter omega (Ω). Het is een bijzonder strand. Niet alleen is het een prachtig strand dat zich tot de top tien van de mooiste stranden van de wereld mag rekenen maar het heeft ook de status van een Natura 2000 gebied vanwege zijn bijzondere flora en fauna. Veel trekvogels komen hier fourageren en het is zelfs de enige Europese plek waar de kameleon leeft. Ook heeft het historische en mythische betekenis. Het oude Pylos was hier gevestigd en Homerus zou dit strand bedoeld hebben toen hij in zijn Ilias schreef over ‘ het zandstrand van Pylos’ . In de rotswand onder het Frankische Paleokastro bevindt zich een grot waar volgens de mythologie Hermes de runderen verborgen zou hebben die hij had gestolen van Apollo. Al met al een bijzondere plek dus, in meerdere opzichten. 

Na onze wandeling over het natte pad en over de duinen bereiken we het beroemde strand dat er vandaag wat zielig bij ligt. Het anders zo mooie strand ligt bezaaid met aangespoelde plantenresten en het water is niet azuurblauw en bijna doorzichtig maar donkerbruin en modderig. Toch speciaal om deze bijzondere plek ook eens op een ‘off day’ te zien. We lopen hetzelfde pad terug en genieten de rest van de middag van een glas, een boek en het zonnetje dat gelukkig weer terug is. 

Nog maar twee dagen en dan zit ons verblijf hier voor dit jaar er weer op en beginnen we dinsdag weer aan de terugreis.  

Tot dan maar weer.