Kaikoura

13 februari 2020 - Kaikoura, Nieuw-Zeeland

De naam Kaikoura is Māori voor ’eating crayfish’ oftewel kreeft eten. Kai = food, koura = crayfish en dat is dan weer Kiwi voor kreeft.

Kaikoura is onze volgende bestemming. Niet ver, want maar een goede twee uur rijden vanaf Waipara over State Highway 1, de verbindingsweg tussen zuid en noord aan de oostkust van het Zuidereiland. Een weg waar nog steeds herstelwerkzaamheden uitgevoerd worden na de verwoestende aardbeving die Kaikoura en omgeving trof op 14 november 2016, dus nog maar een goede 3 jaar geleden. Bij Kaikoura was het episch centrum van de beving en deze had een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Heftig dus. Over Nieuw Zeeland lopen meerdere breuklijnen. Een ervan loopt over Christchurch, dat in 2011 getroffen werd en een andere over Kaikoura, over Arthur’s pass en via Greymouth verder westwaards. Overal onderweg vanaf de westkust waren sporen van de beving van 2016. Gebouwen in Greymouth die waren ingestort, halverwege de route een huis dat was blijven staan maar waarvan de tuin meters lager lag. Hier in Kaikoura verschoof de aarde op de breuklijn zo’n 9 meter in hoogte en dat is veel! Je moet er niet aan denken dat de weg of je huis of tuin ineens 9 meter wegzakken of omhoog gestuwd worden. De stad, of het stadje eigenlijk, draagt nog duidelijke sporen van ‘the quake’ zoals het hier wordt genoemd. Winkels zijn soms gevestigd in tijdelijke containers en de gebouwen waar het aquarium en diverse visrestaurants waren gevestigd en waar vissersboten te water werden gelaten met toeristen om vis te vangen, zijn deels beschadigd, vervallen en allemaal compleet  verlaten. Sinds de aardbeving mag in het gebied rond Kaikoura niet meer gevist worden om de gehavende zeebodem en zijn flora en fauna de kans te geven te herstellen. Het toerisme begon net weer een beetje aan te trekken laten we ons vertellen, maar nu zijn er blijkbaar veel annuleringen vanwege de bosbranden in Australië en het Coronavirus in China. Dat laatste hakt er ook hier in aangezien veel Chinezen Nieuw Zeeland hadden ontdekt als vakantiebestemming en nu China niet uit mogen. Door de branden in Australië besluiten ook veel toeristen uit Europa blijkbaar hun reis DownUnder af te zeggen of uit te stellen. We spraken vandaag Dave en Lyn van Surfwatch Escape in Kaikoura waar dochter Brech met haar Floris en hun twee ( toen nog) kleintjes in januari 2017, dus niet lang na de aardbeving verbleven. Volgens Lyn hadden ze dit jaar al 35 afzeggingen gehad en we zijn pas halverwege maand twee. Triest!

On the road Herstel weg Herstel 

Ons onderkomen in Kaikoura heet Kanuka Terraces en is een prachtig ruim huis, gebouwd van strobalen, een bouwmethode die we al twee keer eerder op onze reizen tegenkwamen. In Flinders Ranges in Australië en in Yoshua Tree in Californië, en allebei gebouwd in woestijngebied. Een van de goede eigenschappen van die strobalen is dan ook de uitstekende isolatie. Hamish, de eigenaar is kunstenaar en voormalig chef cum surfer, naar eigen zeggen. Hij is midden 30, schatten we en voldoet met zijn relaxte houding en omgekeerde pet volledig aan het beeld dat we hebben bij een kokende, surfende Kiwi. Tegenwoordig werkt hij naast zijn kunst, soms in de bouw en op vissersboten in het kreeften seizoen en verhuurt daarnaast zijn huis aan mensen zoals wij. Tijdens de verhuur woont hij zelf in de naastgelegen schuur, die hij heeft omgebouwd voor dit doel. Door zijn huis te verhuren kan hij zijn ex uitkopen vertelt hij ons. Op de avond na aankomst kookt hij voor ons en dat was makkelijk, fijn en lekker. Het huis is groot en waar mogelijk gebouwd met gerecyceld bouwateriaal. Zo zijn de vloeren en plafonds bekleed met hergebruikt hout en maakte hij de trap van in de lengte doorgezaagde ronde houten telefoonpalen. Niet alleen slim bedacht maar ook mooi. Al met al een leuke plek om te verblijven dus. Ook hier genieten we weer van een prachtig uitzicht. Over de achterliggende heuvels en bergen deze keer. 

Interieur Hamish Keuken Kanuka terrace

De dag na aankomst besluiten we een uitgezette wandeling te maken over de hoogelegen rotsen an langs het rotsenstrand van het schiereilandje waar Kaikoura aan ligt. Een prachtige wandeling maar wel een die wat geklauter en geklim vergt.  Allemaal goed te doen gelukkig en we worden beloond met prachtige doorkijkjes en vergezichten en zelfs met de aanwezigheid van een aantal zeehonden. Deze liggen op de rotsen in de meest onmogelijke houdingen uit te rusten na hun soms wekenlange zwemtochten in zee op zoek naar voedsel voor henzelf en het enkele jong dat we zien. Het zijn ‘fur seals’ die gewild zijn vanwegen hun mooie vacht. Verboden ze daarvoor te doden gelukkig tegenwoordig, althans wel hier in NZ. De rest van de dag is het aangenaam verposen met een wijntje en een hapje op ons eigen terras,

Rotskust Wandelpad Kaikoura kust RotskustZeehond 

Zeehond Wandelpad

De volgende ochtend hangt er een nevel over Kaikoura, althans dat denken we, maar het blijkt veroorzaakt te worden door de Australische bosbranden, die dus blijkbaar duizenden kilometers verder het weer nog beïnvloeden. Ook de zonsondergangen schijnen soms bloedrood te zijn, met diezelfde bosbranden als boosdoeners, al is dat wel mooi natuurlijk. De zon laat zich dus voorlopig niet zien, maar niet geklaagd, wij gaan het strandje dichtbij verkennen en er een stukje lopen. Het strand blijkt bezaaid met prachtige Pāua /pawa/ schelpen die hier blijkbaar nog steeds in grote getalen aanspoelen. De Pāua, of zoals de Amerikanen hem noemen, de Abelone schelp heeft een prachtig gekleurde parelmoeren binnenkant. Het is een soort zeeslak die ook wordt gegeten. Wij aten hem onze vorige reis bij Ron, maar waren niet onder de indruk. De pāua is gewild vanwege zijn eetbaarheid en vanwege zijn mooie schelp en is daarom beschermd. Een visser mag er maximaal 9 vangen en die moeten ook nog een bepaalde afmeting hebben anders riskeert hij inbeslagname van zijn boot. Wij verzamelen er een aantal maar kiezen straks alleen de mooisten uit en nemen er maar een paar mee. Leuk souvenir.

Paua schelpen Paua Paua schelpen Paua schelpen

Diezelfde morgen gaan we ook even langs bij het eerder genoemde Surfwatch Escape. We zijn nieuwschierig naar de plek waar Brech zo positief over was. De ontvangst door Dave is allerhartelijkst en hij geeft ons een rondleiding langs en door de door hem verhuurde huisjes. Leuke plek, prachtig gelegen tegenover en boven het eerder genoemde surfstrandje. Jammer dat ze volgeboekt waren tijdens onze dagen hier, hoewel onze huidige plek ook prachtig is.

Dave, Surfwatch escape NevelSurfers Zee-egel

‘s Middags bezoeken we het Museum in Kaikoura waar de recente aardbeving uitgebreid wordt toegelicht en een groot aantal foto’s en filmpjes ons nog eens uitgebreid duidelijk maken hoe verwoestend natuurkrachten kunnen zijn.

Ons bezoek aan Kaikoura ronden we af met een lunch van vis en natuurlijk de beroemde crayfish, verwerkt in een chowder. Heerlijk en een waardige afsluiting vinden wij van ons bezoek aan Kaikoura.

Museum Kaikoura  Crayfish chowder

Morgen verder naar ons laatste verblijf op het Zuidereiland bij Nelson, maar daarover later meer. Tot later! 

Foto’s

3 Reacties

  1. Cintha:
    13 februari 2020
    Fijn dit meereizen! Wat zonde dat Kaikoura zo’n dreun heeft gehad. Belangrijke plek voor de Maori-comunity. Weet je nog dat oma ook zo’n Paua schelp had? Wij vonden er maar één gedurende onze hele 3 mnd NZ, en dat was op de allerlaatste dag weet ik nog. Toen we voor de laatste keer wegliepen van het strand. Wel vies vond ik de “eetbare” slakken. Waten ze niet heel donkergroen van binnen?
  2. Grid:
    13 februari 2020
    Ja, als je goed kijkt zie je zo’n slak op de foto met die ene paua schelp. Zijn prachtig maar ik kan/mag er maar een paar meenemen helaas.
  3. Meta:
    13 februari 2020
    Triest verhaal over Kaikoura.. En leuk dat jullie de verloren schelp kunnen vervangen ;))
    Goede reis!