Kabalebo 2

De bijzondere vogel die we op dag 4 in Kabalebo spotten is de Desi. ook wel bekend onder de naam Bouterse. Deze meneer met de wel zeer dubieuze reputatie en president van ons gastland, heeft besloten een dag op Kabalebo door te willen brengen met wat ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders. Wat hij komt doen is onbekend (althans, dat wordt ons verteld) maar het is een nationale (Hindoestaanse) feestdag in Su en heeft iedereen vrij, wellicht dus ook de president. Hij wordt vergezeld, blijkt, door de minister-president van St Vincent en the Grenadines (jazeker, bestaat écht! Is een eilandengroep in de Caraïben) en daarom vermoeden wij dat er zaken, politiek danwel anderszins, gedaan zullen worden. De organisatie is in rep en roer want er moet veel geregeld worden. Enkele gasten moeten voor een dag verkassen naar een andere kamer, extra maaltijden moeten worden verzorgd en ook logistiek moet alles op elkaar aansluiten natuurlijk. De Main Lodge is die dag tussen 8:30 en 16:00 uur gereserveerd voor het ‘hoge’ gezelschap, alsook de Panorama Suites, op die van ons na gelukkig. Wij liggen nu dus ingeklemd tussen de woning van de eigenaar, die voor de gelegenheid is komen overvliegen en de twee andere suites die gedurende de dag door Bouterse en consorten zullen worden gebruikt en dus kunnen we het hele gebeuren van dichtbij vanuit onze luie stoel op het balkon volgen.  Ik noem Bouterse nu bij zijn naam, maar dat heb ik nog geen Surinamer horen doen. Als hij al ter sprake komt is het meestal als gezegd wordt dat de slechte economische situatie aan ‘hem’ is te danken of, met betrekking tot zijn bezoek hier, of we al gehoord hebben dat ‘hij’ heeft aangekondigd te zullen komen.
En al zijn we nou niet bepaald fans, toch willen we wel getuige zijn van dit spektakel en we installeren ons aan de zijkant, bij de landingsstrip op een bankje, in afwachting van wat er gebeuren gaat.
Eerst landt er een vliegtuigje met wat beveiligingsmensen en andere entourage. Dan het presidentiële toestel, waar ‘hij’ onverwacht fit (hij heeft volgens welingelichte kringen kort geleden in Cuba een niertransplantatie ondergaan) uitstapt, ons minzaam groet met een ‘dag beste mensen’ en zijn weg vervolgt. Na hem stapt de voornoemde mp van de Caraïbische eilandengroep uit, een zwaar(ge)wichtige man op leeftijd, die meteen resoluut op ons afstapt, ons de hand schudt, zich met naam en functie voorstelt en vervolgens plaatsneemt op ons bankje en een hele filisofische verhandeling begint met ons, maar vooral met een medegast, een gepensioneerde socioloog, die toevallig Vincent heet, net als het eiland. Machiavelli en zelfs de heilige Fransiscus passeren de revue en ook vertelt hij dat zijn zoon in Maastricht studeert, maar nu weinig tijd heeft voor zijn Ph. D. want vader MP heeft zoon student van 26 onlangs minister van financiën gemaakt. Hij vertelt het alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Als het begint te regenen snelt de security man weg om voor hem een paraplu te halen en draagt de mp zèlf zijn minister op datzelfde te doen voor mij, zodat ook ík niet nat zal regenen. Een heel circus dus, maar ook een vreemde en surreële ervaring. Alsof we ongevraagd middenin een filmopname zijn beland. Het hele gezelschap vertrekt aan het einde van de middag, waarna de rust langzaam wederkeert.
Het weer was vandaag wat minder, (af en toe nat, maar zoals altijd rond de 30 graden), dus vermaakten wij ons vooral met lezen en kletsen en toen we (in de regen) uit het zwembad klommen liep er net een gordeldier voorbij. Geen camera bij de hand, dus geen ‘bewijs’, maar daarom niet minder bijzonder. Ik realiseer me nu dat het exemplaar dat we in Paramaribo op de markt zagen, niet gevild was zoals ik toen dacht want dit dier is even bleek van kleur. Prehistorisch bijna, maatje konijn, met een klein slurfje en een gepantserd lijf van een soort schubben die over elkaar vallen. Weer een bijzonder dier gezien. Nog een paar dagen hier, dus wie weet wat er nog langskomt.

Wordt vervolgd...