Ianos

En toen kwam Ianos langs!

Niet een of andere vriendelijke Griek, maar een razende MediCane oftewel Mediterrane Hurricane.

Op donderdagmorgen komt Yiannis een geprinte waarschuwing langsbrengen dat we alles naar binnen moeten halen en ramen dicht, want er is een zware storm op komst. Code rood! Niet voor COVID gelukkig, maar dit klinkt toch ook wel bedreigend.

We halen braaf alles naar binnen, rollen het zonnescherm op, sluiten ramen en luiken en besluiten niet binnen te gaan zitten wachten, maar gewoon ons plan voor de dag te volgen en het Niokastro in Pylos te gaan bezoeken. (Verslag daarvan volgt later.) Daar zijn veel van de terrassen opgeruimd en de grote parasols zijn ingeklapt of naar binnen gehaald. Ook klaar voor de storm!

Pas tegen de avond begint het te onweren na een zwaarbewolkte dag, maar wel met een temperatuur van 30 graden. Hevige regenbuien volgen zodat we voor het eerst deze vakantie binnen eten als een van de weinige gasten bij Sofià in Gialova.  ‘s-Nachts zet het pas goed door en klettert de regen tegen de ramen en piept en kraakt het om ons heen van de storm die buiten woedt. 

Het is nu vrijdagochtend en dag twee van Ianos.
Op een live weerkaart kunnen we het pad van Ianos volgen en het lijkt er op dat we geluk hebben en dat de kern van deze MedCane ten noorden van ons langs trekt.                                                        https://greece.greekreporter.com/2020/09/17/watch-ioanos-path-live-as-it-hits-greece/   Deze kern bevindt zich nu wat noordelijker van ons ter hoogte van Zakynthos en Patras en zou in de loop van de komende twee dagen weg moeten trekken naar het oosten, richting Athene, waar nu ook een weercode rood is afgekondigd. Voor ons dus nog twee regendagen in het verschiet.

Als het in de loop van de ochtend droog is besluiten door de olijfboomgaard naar omlaag het dorp in te lopen langs de zee om te kijken hoe die de storm doorstaat. De paden zijn door watersroompjes uitgesleten, we zien mieren in een meterslange stoet over het pad hun eieren in veiligheid brengen en overal sporen van harde wind. De zee is ongewoon ontstuimig en het anders  zo uitnodigende strandje ligt nu bezaaid met vanalles, van onbestemde zeedieren (anemonen?) tot stukken hout, zeewier en bamboe toe. De terrassen aan het strand zijn leeggemaakt en worden schoongespoten. 

Op ons vertrouwde koffie-terras  hebben we ons net geïnstalleerd aan een tafeltje, naast de Rasta-Fransman van Gialova onder een afdakje tegen de muur, als het geweld opnieuw losbarst en we naar binnen vluchten om de bui van tropische hevigheid binnen af te wachten. We zijn niet de enigen en de aanwezige Grieken zitten inmiddels gezellig aan de Ouzo met Meze. Het is per slot van rekening al 12 uur geweest. Wij houden het voor nu bij een cappucino en vertrekken weer na de deluge en bereiken weer droog ons huisje op de berg, alwaar we het verloop van Ianos gaan afwachten.

Terwijl ik dit zit te schrijven begint het te rommelen en zien we vanuit zee de volgende hoosbui aankomen die even later in alle hevigheid losbarst. Niet als een buitendouche maar met emmers, bakken tegelijk!

Roerige tijden, in alle opzichten. We maken wat mee.