Dunedin

Het laatste deel van onze heenreis bestond, net als het voorafgaande, vooral uit wachten. Wachten tot het tijd is, tijd om naar de incheckbalie te gaan, tijd om te gaan boarden, tijd om daadwerkelijk te vliegen, tijd om te landen, tijd om de koffers van de band te halen... kortom, wachten tot het tijd is dus. Niet opwindend, maar ook niet altijd vervelend. Bijvoorbeeld niet vervelend als je, net als wij deze keer van HongKong naar Christchurch een plaats in de business class aangeboden krijgt bij het boarden omdat passagiers een klasse doorgeschoven worden om economy plaatsen vrij te maken. Als laatste nog een vertraagde maar korte vlucht naar Dunedin en we waren eindelijk op de eerste plaats van bestemming aangekomen. Neef Ron stond ons al op te wachten en een klein uur later navigeerde hij zijn 4x4 moeiteloos het smalle, steile en bochtige gravelpad op naar zijn huis in MacAndrew Bay, een voorstadje van Dunedin. Ron en Jenny, zijn vrouw, bouwden het huis op een schitterende plek boven op een heuvel met prachtig uitzicht over de baai en de daarachter liggende bergen. De gastenkamer die we mogen gebruiken biedt hetzelfde prachtige uitzicht. Geen straf om daar ‘s morgens wakker te worden. Dat is toch al niet zo moeilijk want onze biologische klok is nog niet helemaal gelijk gezet met de 12 uur tijdverschil. 

Ron heeft een technische baan in de haven en daarnaast boert hij er wat bij. Er ligt zo’n 12 hectaren heuvelachtig land rondom het huis of de ‘farm’ zoals hij zelf zegt, waar schapen grazen, Highlander koeien rondlopen, kippen scharrelen, vier bijenkorven  bevolkt worden en waar de dierenschare compleet gemaakt wordt met honden en een kat. Aan de kruiden- annex moestuin, kun je goed zien dat we ons buiten Europa bevinden. Alles groeit er groter en weelderiger dan thuis. Het klimaat is hier blijkbaar groeizaam en lijkt vaak veel op ons eigen klimaat. De zomer, die nu op zijn einde loopt, is tot nu toe vrij koud en nat maar de afgelopen week was er een ‘hittegolf’ van wel 25 tot 30 graden laten we ons vertellen, hoewel die warmte hier nu voorbij lijkt te zijn. Ook de begroeiing lijkt hier wel wat op die van Europa, met meidoornstruiken en gigantische dennenbomen en op onze ochtendwandeling naar de top van de ‘ Pukehiki hill’ achter het huis spotte ik zelfs een vliegenzwam en een paar inktzwammen. De vertrouwde begroeiing wordt dan ineens onderbroken door Flax, grote planten met spitse bladeren waar een jute-achtige stof van geweven wordt. Verder veel agapanthussen die hier jaloersmakend welig tieren. 
 

Onze eerste dag is een rustige dag waarop we wandelend de omgeving verkennen. Heel Nieuw Zeeland baadt in de zon en haalt temperaturen rond de 30 graden, behalve, je raadt het al, Dunedin en omgeving. Hier is een lagedrukgebied neergestreken dat ook de komende dagen lage temperaturen en regen in petto heeft. Jammer! We hoopten op zomerweer of op zijn minst droog weer. Pas woensdag wordt het hier beter maar dan gaan wij richting de westkust en nemen het matige weer mee lijkt het. We gaan het ervaren. Ondertussen verkennen we Toitü, the Otago Settlers Museum, waar de geschiedenis van het land centraal staat. Vooral aandacht voor de plaatselijke Maori stammen en de presbiteriaanse Schotten die zich hier in het midden van de negentiende eeuw vestigden. ‘s-Middags is het tijd voor een bezoekje aan tante Meta, mama’s 90-jarige zus die helaas dementeert, maar de foto’s die ik in een verjaarskalender verwerkte nog lijkt te herkennen. Toch fijn haar nog een keer te zien. Voor de avond stond het bekijken van pinguïns, (‘little blue penguins’) op het programma die op een strand in de buurt tegen de schemer komen fourageren, maar door de regen gaat dat niet door. De rotsen waar we over heen moeten klimmen zijn dan gevaarlijk glad.
De volgende dag bezoeken we uitgebreid het Otago museum in Dunedin. Een combinatie van natuurhistorisch-, streekmuseum, planetarium en vlindertuin. Allemaal de moeite van het bekijken waard. Vooral de duiding van de sterrenhemel van die avond boven Dunedin in het Planetarium is interessant. 

Morgen gaan we door naar Palmerston, naar nicht Paulette. Met haar en haar man Fraser gaan we een deel van de Westkust verkennen. 

Wordt dan vervolgd...